POMPEII

Već godinama branim Paul WS Andersona od kleveta ali POMPEII je film oko koga i ja moram da ga potprašim. Na nivou zapleta, ovaj film je nekakva površna simulacija priče iz TITANICa o ljubavi devojke iz visokog društva i roba u Pompeji, a sve je to dopunjeno pričom o tome kako je on rob sa ličnom traumom i gladijator, tako da je osnovni melodramski odnos iz TITANICa obogaćen simulacijom zapleta iz GLADIATORa u kome se osveta sprovodi kroz gladijatorski turnir.

Međutim, film se zove POMPEII i u trećem činu filma proradi Vezuv. To tek nema nikakve veze sa pričom, čak ni na nivou grube simbolike kao katastrofa koja će kazniti grešnike ili kao lava koja će zauvek skameniti ljubav glavnih junaka. Stoga, u trećem činu POMPEII postaje simulacija filma WHEN TIME RAN OUT...

Dakle, POMPEII nikada ne postane "pravi" film niti može da pruži "pravi ugođaj u svojoj čudnoj mešavnini žanrova. Glumačka podela u osnovi nije loša, ali ne pruža odbre uloge jer zapravo nema scena sa autentičnim dramskim sukobom, sve se svodi na puku ilustraciju.

Glavni adut su scenme rušenja, one su korektne ali nisu previše zanimljive. Zato na kraju POMPEII deluje kao bioskopski spektakl koji će na kraju pravi format dobiti na malom ekranu jer ga je odsustvo dramskog naboja umanjilo.

* !/2 / * * * *