WILD IN THE STEETS

Barry Shear je imao četrdeset pet godina kada je snimio film WILD IN THE STREETS. Ovu produkciju American International Picturesa iz 1968. godine distribuirao je MGM a tema je vrlo zanimljiva,kao i pristup. Naime, film govori o mladom pop pevaču koji odlučuje da se politički angažuje sa kampanjom za smanjivanje starosne granice za glasanje, i uključi u kampanju senatora koji želi da se obladi mladim glasačima. Međutim, ovaj mladi pop star ima traume iz detinjstva, loš odgoj od strane roditelja-malograđana i frustracije koje nosi iz detinjstva rezultiraju time da on kreće u kampanju da preuzme vlast, i njegova ne naročito ubedljiva i humana ideja pretvara se u ejdžističku tiraniju, sa sve logorima za istrebljivanje starijih.

WILD IN THE STREETS se javlja u trenutku kada je kontrakulturni rokenrol film snažniji u Velikoj Britaniji nego u SAD gde ga je baš Amerikanac Richard Lester doveo do vrhunca kroz saradnje sa Beatlesima. Barry Shear režira sa puno žara, dosta jump cutova, dinamičnom montažom, spregom slike i muzike, i sasvim u duhu koji je tada diktirao Lester.

Međutim, kod Sheara su mladi ljudi mračni traumatizovani ljudi koji dobijaju uticaj sa kojim ne mogu da se iznesu, i koji ne umeju da iskoriste na konstruktivan način. Satirična oštrica naravno kritikuje i “starije” koji su doveli do tog stanja, međutim rekao bih da je kritika ogromne popularnosti i uticaja pop fenomena ipak snažnija. WILD IN THE STREETS je dinamična i zanimljiva satira sa jednim problemom - nema junake sa kojima se gledalac mže identifikovati i antiutopija koja se konstituiše ostaje zanimljiva za gledanje sa strane ali ne uspeva da ozbiljnije uključi gledaoca u razmatranje.

Isto tako zanimljivo je da su istovremeno ponuđeni tako mračna vizija i mladi ljudi koji je baštine, u tome ovaj film anticipira Kubrickov A CLOCKWORK ORANGE, mada naravno ne i Burgessov roman koji nastao pre toga. Štaviše, u filmu se pojavljuju neki detalji koji bi se mogli smatrati preuzetim iz A CLOCKWORK ORANGE.

* * * / * * * *