Pogledao sam DRIVE, HE SAID Jacka Nicholsona.
Nicholson je u kreativnom smislu možda i najveći u ligi novoholivudskih glumaca koji su se tokom sedamdesetih nadmetali za titulu najboljeg, u ekipi sa Al Pacinom i Robert de Nirom. Iako su i Pacino i De Niro imali svoj projekte ali pre svega u vanity domenu, Nicholson je eksperimentisao sa režijom i pisanjem scenarija još u fazi kada je bio u Cormanovoj ekipi, dakle dok još uvek nije imao vanity o kome bi iko brinuo.
DRIVE, HE SAID je njegov debitanstki film, prepun problema i rupa ali sa jednom nepatvorenom nerhijom kakva se retko sreće. Iako ne funkcioniše sasvim kao celina, DRIVE, HE SAID je uspeo instinktivno da zarobi enerhiju američkih fakulteta u vreme anti-ratnog pokreta, pokušaja oslobođenja kroz seks i drogu, i kma koliko paradoksalno zvučalo, da bude jedan od napotentnijih filmova na temo, of all things, amaterske univerzitetske košarke.
Stepen uspešnog kanalisanja svoje ljubavi prema košarci koji Nicholson pokazuje u ovom filmu je neverovatan. Danas kada glumi u često bizarno komercijalizovanim filmovima, mahom samog sebe ili sedi u prvom redu na utakmicama Lakersa, Nicholson ume da deluje karikaturalno, ali DRIVE, HE SAID je upravo primer puta koji je morao da pređe kako bi i danas imao ogroman street cred.
Nicholson ne igra u ovom filmu. Glavnu ulogu igra William Tepper, takođe jedna od svestranih faca američkog nezavisnog filma i pozorišta tog vremena. On donosi jednu ulogu koja je po svom konceptu slična nečemu što radi Elliott Gould, samo još relaksiranija, distanciranije i uverljivija. Michael Margiotta pak igra ulogu koju bi u filmu zapravo igrao Jack Nicholson, sudeći po intenzitetu i character arcu lika koji glumi da je lud kako bi izbegao mobilizaciju sve dok zaista i ne poludi.
Ipak, možda najupečatljiviju rolu ima Bruce Dern kao košarkaški trener. Uopšte ceo košarkaški zaplet je i najzanimljiviji u filmu, jer je on zapravo to što ga naročito izdvaja. Dern donosi ubedljiovost liku košarkaškog pedagoga, opsednutog pobedama i rešavanjem problema u ekipi.
Nicholsonova reiteljska egzekucija je u principu novotalasovska, sa posebnim nadahnućem u scenama košarke, dosta eksplicitnog seksa i dobro vođenim glumcima.
DRIVE, HE SAID ne funkcioniše kao idealna celina, međutim, svi nedostaci mu se mogu oprostiti pošto ispunjava osnovnu funkciju nezavisnog filma a to je da ponudi nešto van glavnog toka.
* * * / * * * *
Nicholson je u kreativnom smislu možda i najveći u ligi novoholivudskih glumaca koji su se tokom sedamdesetih nadmetali za titulu najboljeg, u ekipi sa Al Pacinom i Robert de Nirom. Iako su i Pacino i De Niro imali svoj projekte ali pre svega u vanity domenu, Nicholson je eksperimentisao sa režijom i pisanjem scenarija još u fazi kada je bio u Cormanovoj ekipi, dakle dok još uvek nije imao vanity o kome bi iko brinuo.
DRIVE, HE SAID je njegov debitanstki film, prepun problema i rupa ali sa jednom nepatvorenom nerhijom kakva se retko sreće. Iako ne funkcioniše sasvim kao celina, DRIVE, HE SAID je uspeo instinktivno da zarobi enerhiju američkih fakulteta u vreme anti-ratnog pokreta, pokušaja oslobođenja kroz seks i drogu, i kma koliko paradoksalno zvučalo, da bude jedan od napotentnijih filmova na temo, of all things, amaterske univerzitetske košarke.
Stepen uspešnog kanalisanja svoje ljubavi prema košarci koji Nicholson pokazuje u ovom filmu je neverovatan. Danas kada glumi u često bizarno komercijalizovanim filmovima, mahom samog sebe ili sedi u prvom redu na utakmicama Lakersa, Nicholson ume da deluje karikaturalno, ali DRIVE, HE SAID je upravo primer puta koji je morao da pređe kako bi i danas imao ogroman street cred.
Nicholson ne igra u ovom filmu. Glavnu ulogu igra William Tepper, takođe jedna od svestranih faca američkog nezavisnog filma i pozorišta tog vremena. On donosi jednu ulogu koja je po svom konceptu slična nečemu što radi Elliott Gould, samo još relaksiranija, distanciranije i uverljivija. Michael Margiotta pak igra ulogu koju bi u filmu zapravo igrao Jack Nicholson, sudeći po intenzitetu i character arcu lika koji glumi da je lud kako bi izbegao mobilizaciju sve dok zaista i ne poludi.
Ipak, možda najupečatljiviju rolu ima Bruce Dern kao košarkaški trener. Uopšte ceo košarkaški zaplet je i najzanimljiviji u filmu, jer je on zapravo to što ga naročito izdvaja. Dern donosi ubedljiovost liku košarkaškog pedagoga, opsednutog pobedama i rešavanjem problema u ekipi.
Nicholsonova reiteljska egzekucija je u principu novotalasovska, sa posebnim nadahnućem u scenama košarke, dosta eksplicitnog seksa i dobro vođenim glumcima.
DRIVE, HE SAID ne funkcioniše kao idealna celina, međutim, svi nedostaci mu se mogu oprostiti pošto ispunjava osnovnu funkciju nezavisnog filma a to je da ponudi nešto van glavnog toka.
* * * / * * * *
No comments:
Post a Comment