Reprizirao sam THEATER OF BLOOD Douglasa Hickoxa.
Ako uzmemo u obzir da sam ga prvi put gledao prilično intoksikovan za vreme studija jer nam je bilo zabavno da se šegačimo uz film o glumcu koji simulčra šekspirijanske scene kako bi ubijao kritičare koji su njega ubijali u svojim kritikama, utisak koji sam imao na prvo trezno gledanje je znatno drugačiji.
Nažaost THEATER OF BLOOD je možda i najslabiji Hickoxov film koji sam gledao. Moram reći da sam ja jedan od retkih ljudi, uz Aleksandra Radivojevića koji su genuine Hickoxovi fanovi, on je mahom doživljavan kao marginalni exploitation reditelj iz sedamdesetih, nije snimio puno filmova, oni mahom nemaju kultni status, i tek poneki dobija svoj revival, tipa BRANNIGAN koga hypuje Edgar Wright.
Meni je lično najdraži Hickoxov film SITTING TARGET koji je potpuno ispod radara i retko ko ga pominje. Međutim,, narečeni THEATER OF BLOOD se smatra kultnim Hicoxovim filmom zbog svog high concepta, zahtevne uloge Vincenta Pricea u kojoj on na neki način pravi metafilmski zahvat itd.
Ali, ako se izuzme zaista dobar koncept i Price u glavnoj ulozi koja nije onoliko dominanatna kao što bi se očekivalo, dobija se jedan monoton film oslonjen na ređanje set-pieceova ubistava koji su prilično mediokritetski i ne ispunjavaju ni petinu svog potencijala.
Potencijalni sukob između simpatičnog kritičara i glumca nije valjano izdiferenciran i izuzev toga što je simpatični kritičar mlađi čovek, nije do kraja jasno zašto zli glumac ima nešto popustljiviji odnos prema njemu.
Kad je reč o Hickoxovoj režiji, izuzev slidne scene mačevanja u kojoj je isuviše jasno da se dubleri nalaze pod zaštitnim maskama, sve ostale scene su mahom arhaično režirane, daleko od standarda koji je Hickox postizao u to vreme.
Stoga, THEATER OF BLOOD je zanimljiv koncept i deo istorije žanra, ali realno ne nudi ništa više od toga.
* * / * * * *
Ako uzmemo u obzir da sam ga prvi put gledao prilično intoksikovan za vreme studija jer nam je bilo zabavno da se šegačimo uz film o glumcu koji simulčra šekspirijanske scene kako bi ubijao kritičare koji su njega ubijali u svojim kritikama, utisak koji sam imao na prvo trezno gledanje je znatno drugačiji.
Nažaost THEATER OF BLOOD je možda i najslabiji Hickoxov film koji sam gledao. Moram reći da sam ja jedan od retkih ljudi, uz Aleksandra Radivojevića koji su genuine Hickoxovi fanovi, on je mahom doživljavan kao marginalni exploitation reditelj iz sedamdesetih, nije snimio puno filmova, oni mahom nemaju kultni status, i tek poneki dobija svoj revival, tipa BRANNIGAN koga hypuje Edgar Wright.
Meni je lično najdraži Hickoxov film SITTING TARGET koji je potpuno ispod radara i retko ko ga pominje. Međutim,, narečeni THEATER OF BLOOD se smatra kultnim Hicoxovim filmom zbog svog high concepta, zahtevne uloge Vincenta Pricea u kojoj on na neki način pravi metafilmski zahvat itd.
Ali, ako se izuzme zaista dobar koncept i Price u glavnoj ulozi koja nije onoliko dominanatna kao što bi se očekivalo, dobija se jedan monoton film oslonjen na ređanje set-pieceova ubistava koji su prilično mediokritetski i ne ispunjavaju ni petinu svog potencijala.
Potencijalni sukob između simpatičnog kritičara i glumca nije valjano izdiferenciran i izuzev toga što je simpatični kritičar mlađi čovek, nije do kraja jasno zašto zli glumac ima nešto popustljiviji odnos prema njemu.
Kad je reč o Hickoxovoj režiji, izuzev slidne scene mačevanja u kojoj je isuviše jasno da se dubleri nalaze pod zaštitnim maskama, sve ostale scene su mahom arhaično režirane, daleko od standarda koji je Hickox postizao u to vreme.
Stoga, THEATER OF BLOOD je zanimljiv koncept i deo istorije žanra, ali realno ne nudi ništa više od toga.
* * / * * * *
No comments:
Post a Comment