Pogledao sam THE SPY IN BLACK iz 1939. godine, prvu saradnju Michaela Powella i Emerica Pressburgera, autorskog tima koji je ostavio neizbrisiv pečat na film četrdesetih i pedesetih nizom unikatnih i vrhunski stilizovanih naslova. SPY IN BLACK ne pripada toj kanonskoj fazi ali je svakako uvod u njihova izvanredna ostvarenja i nosi neka od njihovih specifičnih obeležja.
Ta obeležja su u formalnom smislu vrlo solidan scenario sa dobro postavljenim karakterima, situacijama, preokretima i finom dozom ironije. Iako su Powell i Pressburger dosta radili za vreme rata i njihovi filmovi su bili jedna od okosnica britanske propagande, a ponekad su čak nailazili i na kritike jer im se naizmenično spočitavalo da su previše propgqanadni odnosno premalo efektni u tom smislu, SPY IN BLACK sasvim funkcioniše kao apartna filmska priča, bez ideološkog predznaka. Svakako da film iz 1939. koji govori o nemačkim špijunskim pokušajima u Škotskoj za vreme Velikog rata ima itekakvu propagandnu dimenziju i ne može je prikriti, to je ipak era LADY VANISHES, ali Powell i Pressburger je prevazilaze, između ostalog i time što sve junake prikazuju kao profesionalce koji rade posao za svoje zemlje bez esencijalizacije nnjihovih loših osobina.
U vizuelnom smislu, Powell pravi top notch film za 1939. godinu sa nizom sjajnih kadrova koji su kao i često u njegovoj kanonskoj fazi ispred svog vremena a u sekvencama mornaričkih bitaka najavljuje svoju opsesiju iz 49th PARALLEL.
Ono što je suptilna najava kasnijih svojstava Powell-Pressburger produkcija jeste pozitivan nemački lik što je bila jedna od krajnje kontroverznih osobina njihovog opusa. Conrad Veidt, sa kojim će godinu dana kasnije raditi još čuveniji špijunski film CONTRABAND igra tog "dostojanstvenog Nemca" za kog se gledalac emotivno vezuje.
SPY IN BLACK je istorijski trenutak zbog susreta Powella i Pressburgera i u tom smislu važno ostvarenje za sve ljubitelje istorije filma. Kao pojedinačni film, možda je ipak značajnije kao ilustraciju ovog perioda u nihovom radu pogledati CONTRABAND.
* * * / * * * *
Ta obeležja su u formalnom smislu vrlo solidan scenario sa dobro postavljenim karakterima, situacijama, preokretima i finom dozom ironije. Iako su Powell i Pressburger dosta radili za vreme rata i njihovi filmovi su bili jedna od okosnica britanske propagande, a ponekad su čak nailazili i na kritike jer im se naizmenično spočitavalo da su previše propgqanadni odnosno premalo efektni u tom smislu, SPY IN BLACK sasvim funkcioniše kao apartna filmska priča, bez ideološkog predznaka. Svakako da film iz 1939. koji govori o nemačkim špijunskim pokušajima u Škotskoj za vreme Velikog rata ima itekakvu propagandnu dimenziju i ne može je prikriti, to je ipak era LADY VANISHES, ali Powell i Pressburger je prevazilaze, između ostalog i time što sve junake prikazuju kao profesionalce koji rade posao za svoje zemlje bez esencijalizacije nnjihovih loših osobina.
U vizuelnom smislu, Powell pravi top notch film za 1939. godinu sa nizom sjajnih kadrova koji su kao i često u njegovoj kanonskoj fazi ispred svog vremena a u sekvencama mornaričkih bitaka najavljuje svoju opsesiju iz 49th PARALLEL.
Ono što je suptilna najava kasnijih svojstava Powell-Pressburger produkcija jeste pozitivan nemački lik što je bila jedna od krajnje kontroverznih osobina njihovog opusa. Conrad Veidt, sa kojim će godinu dana kasnije raditi još čuveniji špijunski film CONTRABAND igra tog "dostojanstvenog Nemca" za kog se gledalac emotivno vezuje.
SPY IN BLACK je istorijski trenutak zbog susreta Powella i Pressburgera i u tom smislu važno ostvarenje za sve ljubitelje istorije filma. Kao pojedinačni film, možda je ipak značajnije kao ilustraciju ovog perioda u nihovom radu pogledati CONTRABAND.
* * * / * * * *
No comments:
Post a Comment