Pogledao sam Z.P.G. Michaela Campusa, reditelja čiji je najpoznatiji film THE MACK, jedan od esencijalnih blaxploitation naslova na temu pimpova. Otud je još neobičnije da je snimio i jedan vrlo ambiciozan belački arty film kao što je Z.P.G. koji je možda u svoje vreme bio too much ali danas ima vrlo prijatnu retro atmosferu serioznog distopijskog SFa.
Premisa je sledeća, na Zemlji je usled zagađenja i prevelike naseljenosti sve izumrlo, sva bića sem ljudi koji su sposobni da se ispomognu mašinama su predmet muzejskih postavki, čovečanstvo se hrani na slamčicu i zabranjeno je rađanje dece na 30 godina. Ljudi koji dobiju decu tokom moratorijuma bivaju ubijeni, a režim je vrlo represivan i nadgleda građane, a među ljudima enma solidarnosti i dosta je potkazivanja.
U stilskom smislu, Campusov film je vrlo evropski, nema konvencionalno američko pripovedanje već se više oslanja na atmosferu, duge scene i suptilnija ispoljavanja likova. Iako kritika u načelu više ceni prvu polovinu filma, meni je mnogo zanimljivija druga polovina a to je situacija kada glavni junaci koje igraju Oliver Reed i Geraldine Chaplin dobiju dete i kako na to reaguju ne samo oni sami, nego i njihovi najbolji prijatelji. Z.P.G. je u tom smislu mnogo efektniji kao priča o živoitu pojedinca u savremenom svetu bez autoniomije i diskrecije što mu je primarna tema, kojoj je uz rame tema potrebe ljudi za potomstvom u određenoj životnoj dobi koja je ove tretirana više psihološki nego biološki. Tek iza toga su teme društvene represje proistkle iz krize i ekološke kataklizme.
Z.P.G. sa nadovezuje na distopijske 60s i 70s naslove kao što je SILENT RUNNING ali po spoju Olivera Reeda i atmosferičnosti sa temom roditeljstva, ni BROOD nije daleko kao referenca na ugođaj koji Campus pokušava da pruži. U periodu kada je ovakvog SFa inače bilo više, Z.P.G. se nije izdvajao ali iz današnje vizure uizgleda kao jedan izuzetno zanimljiv i lepo realizovan film čiji eho se može prepoznati u nekim savremenim filmom.
U tom smislu, Z.P.G. je danas verovatno cenjeniji nego 1972. kada je izašao i kada je konkurencija bila veća. Film je inače sniman u Danskoj što daje poseban šmek određenim lokacijama.
* * * / * * * *
Premisa je sledeća, na Zemlji je usled zagađenja i prevelike naseljenosti sve izumrlo, sva bića sem ljudi koji su sposobni da se ispomognu mašinama su predmet muzejskih postavki, čovečanstvo se hrani na slamčicu i zabranjeno je rađanje dece na 30 godina. Ljudi koji dobiju decu tokom moratorijuma bivaju ubijeni, a režim je vrlo represivan i nadgleda građane, a među ljudima enma solidarnosti i dosta je potkazivanja.
U stilskom smislu, Campusov film je vrlo evropski, nema konvencionalno američko pripovedanje već se više oslanja na atmosferu, duge scene i suptilnija ispoljavanja likova. Iako kritika u načelu više ceni prvu polovinu filma, meni je mnogo zanimljivija druga polovina a to je situacija kada glavni junaci koje igraju Oliver Reed i Geraldine Chaplin dobiju dete i kako na to reaguju ne samo oni sami, nego i njihovi najbolji prijatelji. Z.P.G. je u tom smislu mnogo efektniji kao priča o živoitu pojedinca u savremenom svetu bez autoniomije i diskrecije što mu je primarna tema, kojoj je uz rame tema potrebe ljudi za potomstvom u određenoj životnoj dobi koja je ove tretirana više psihološki nego biološki. Tek iza toga su teme društvene represje proistkle iz krize i ekološke kataklizme.
Z.P.G. sa nadovezuje na distopijske 60s i 70s naslove kao što je SILENT RUNNING ali po spoju Olivera Reeda i atmosferičnosti sa temom roditeljstva, ni BROOD nije daleko kao referenca na ugođaj koji Campus pokušava da pruži. U periodu kada je ovakvog SFa inače bilo više, Z.P.G. se nije izdvajao ali iz današnje vizure uizgleda kao jedan izuzetno zanimljiv i lepo realizovan film čiji eho se može prepoznati u nekim savremenim filmom.
U tom smislu, Z.P.G. je danas verovatno cenjeniji nego 1972. kada je izašao i kada je konkurencija bila veća. Film je inače sniman u Danskoj što daje poseban šmek određenim lokacijama.
* * * / * * * *
No comments:
Post a Comment