Pogledao sam JACK STRONG Wladyslava Pasikowskog, ekranizaciju istinite priče o izdaji Ryszarda Kuklinskog. Kuklinski je mogao da bude spinovan kao svojevrsni Snowden Hladnog rata, ali Pasikowski nažalost nije imao dovoljno razvijen rediteljski nerv da prepozna sve slojeve ličnosti o kojoj govori a ni hrabrosti odnosno ideološkog opredeljenja, da prikaže njegovu konačnu dramsku ironiju - Kuklinski je izdao Varšavski pakt jer je tobože smatrao da oni ukidaju poljski suverenitet a na kraju je njegova rehabilitacija bila uslov za ulazak Poljske u NATO.
Čak i u periodu najveće antikomunističke histerije, u Poljskoj je prevladavalo mišljenje da je Kuklinski izdajnik, iako je izdao Varšavski pakt a ne Poljsku, i tamošnja levica smatra kako je reafirmacija njegovog čina jedan od ciljeva pro-NATO političkih snaga. I zbilja, iako je danas Poljska u NATOu, ovaj film deluje kao još jedan pokušaj da se Kuklinski "zabetonira" kao heroj.
U tom pogledu, Pasikowski kreće iz jednog lecarreovskog miljea ali ga na kraju tretira krajnje površno, naročito izbegavajući bilo kakve "sive" unutar samog Kuklinskog, i zapadajući i istu grešku kao i ARGO kada zanimljivu situaciju iz stvarnosti transformiše u potpuno nepotreban akcioni triler. U pogledu tretmana likova, ponavlja grešku Olivera Hirscbiegela iz UNTERGANGa u kome su svi oni koji su "negativci" ružni i bahati a svi koji su "dobri", lepi i moderni. No. činjenica da u nalaženju problema aludiram na Afflecka i Hirschbiegela samo znači da je JACK STRONG film koji je snimljen sa velikim ambicijama.
Međutim, mnoge vrlo bitne stvari u slučaju Kuklinskog, čak i one koje su deo njegove "zvanične priče", su prećutane ili znatno izmenjene, a u pojedinim fazama je teško pratiti hronologiju događaja. Paradoksalno, kroz odnos između Kuklinskog i oficira GRU Ivanova, Pasikowski kao da načinje ali nimalo ne razvija ključnu teoriju u vezi sa Kuklinskim a to je njegov eventualni položaj "dvostrukog agenta", odnosno čoveka preko koga su Sovjeti senzbilizirali Amerikance za svoje "ekstremne" poteze.
Amerikanci su takođe izuzetno pozitivno prikazani, iako su oni u zbilji neke od najhumanijih gestova Kuklinskog (kao što je recimo prenošenje informacije da se sprema hapšenje vođa Solidarnosti) opstruirali i recimo nisu preneli informaciju onima kojima je bila potrebna.
Taj izrazito pozitivan prikaz američke tajne službe deluje krajnje neobično jer ih ovako "lepo" ne prikazuju čak ni američki filmovi, i uopšte daje celom filmu jednu perverznu auru - naime JACK STRONG je "državni projekat" jedne kinematografije u kojoj se glorifikuje čovek koji ju je izdao.
Naravno, sada su prisutni trendovi sagledavanja društvenih kontradikcija iz vizure izdajnika ili petokolonaša kao u HOMELANDu, AMERICANSima ili južnokorejskim filmovima, ali JACK STRONG je vrlo tup u svom angažmanu i nema puno veze sa sofistikacijom jednih AMERICANSa.
U tehničkom pogledu, JACK STRONG je pristojno realizovan, premda mi nedostaje prikaz teškog života u Poljskoj sedamdesetih po kome je ona bila poznata i koji je imao mitske razmere.
* * / * * * *
Čak i u periodu najveće antikomunističke histerije, u Poljskoj je prevladavalo mišljenje da je Kuklinski izdajnik, iako je izdao Varšavski pakt a ne Poljsku, i tamošnja levica smatra kako je reafirmacija njegovog čina jedan od ciljeva pro-NATO političkih snaga. I zbilja, iako je danas Poljska u NATOu, ovaj film deluje kao još jedan pokušaj da se Kuklinski "zabetonira" kao heroj.
U tom pogledu, Pasikowski kreće iz jednog lecarreovskog miljea ali ga na kraju tretira krajnje površno, naročito izbegavajući bilo kakve "sive" unutar samog Kuklinskog, i zapadajući i istu grešku kao i ARGO kada zanimljivu situaciju iz stvarnosti transformiše u potpuno nepotreban akcioni triler. U pogledu tretmana likova, ponavlja grešku Olivera Hirscbiegela iz UNTERGANGa u kome su svi oni koji su "negativci" ružni i bahati a svi koji su "dobri", lepi i moderni. No. činjenica da u nalaženju problema aludiram na Afflecka i Hirschbiegela samo znači da je JACK STRONG film koji je snimljen sa velikim ambicijama.
Međutim, mnoge vrlo bitne stvari u slučaju Kuklinskog, čak i one koje su deo njegove "zvanične priče", su prećutane ili znatno izmenjene, a u pojedinim fazama je teško pratiti hronologiju događaja. Paradoksalno, kroz odnos između Kuklinskog i oficira GRU Ivanova, Pasikowski kao da načinje ali nimalo ne razvija ključnu teoriju u vezi sa Kuklinskim a to je njegov eventualni položaj "dvostrukog agenta", odnosno čoveka preko koga su Sovjeti senzbilizirali Amerikance za svoje "ekstremne" poteze.
Amerikanci su takođe izuzetno pozitivno prikazani, iako su oni u zbilji neke od najhumanijih gestova Kuklinskog (kao što je recimo prenošenje informacije da se sprema hapšenje vođa Solidarnosti) opstruirali i recimo nisu preneli informaciju onima kojima je bila potrebna.
Taj izrazito pozitivan prikaz američke tajne službe deluje krajnje neobično jer ih ovako "lepo" ne prikazuju čak ni američki filmovi, i uopšte daje celom filmu jednu perverznu auru - naime JACK STRONG je "državni projekat" jedne kinematografije u kojoj se glorifikuje čovek koji ju je izdao.
Naravno, sada su prisutni trendovi sagledavanja društvenih kontradikcija iz vizure izdajnika ili petokolonaša kao u HOMELANDu, AMERICANSima ili južnokorejskim filmovima, ali JACK STRONG je vrlo tup u svom angažmanu i nema puno veze sa sofistikacijom jednih AMERICANSa.
U tehničkom pogledu, JACK STRONG je pristojno realizovan, premda mi nedostaje prikaz teškog života u Poljskoj sedamdesetih po kome je ona bila poznata i koji je imao mitske razmere.
* * / * * * *
No comments:
Post a Comment