AZEMI Rrahmana Fetahua je propagandni akcioni film snimljen na Kosovu* o snajperisti OVK koji kreće da ubija jednog po jednog pripadnika zločinačke parapolicijske grupe koja 1999. godine vršeći zločine protiv civila ubija i njegovu porodicu.
Reč je o niskobudžetnom radu, svojevrsnoj preteči BALKANSKE MEĐE, naravno snimljenoj sa višestruko manje talenta i novca.
Fetahu se na IMDB potpisuje kao James, i ostvario je pored rediteljske i glavnu glumačku ulogu. On svakako kao reditelj ima više dara nego kao glumac gde mu je jedini atribut to što izgleda vesternizovanije od svojih saigrača. Uostalom, to zahteva i sam glavni lik jer se iz emigracije u Nemačkoj vraća na Kosmet kako bi sproveo osvetu.
Srbi su prikazani plakatski, i sudeći po onome što rade ne aludira se ni na jedan konkretan slučaj ali svakako da ima određenih sličnosti sa zlodelima koje su vršili pokojni Mrtvi i njegova grupa. Zločinačka jedinica je parapolicijska, raspojasana je sa uniformama i naoružanjem policije ali i sa civilnim vozilima. Sam dizajn jedinice nije sasvim neuverljiv, sem kada se pojave pripadnici sa crnim majicama na kojima je odštampano četiri C.
Srbi su raspojasani, ozbiljno nabijeni na kokain (ili je to spid) i u principu mahom streljaju i vešaju Albance, mada ima i par atipičnih zlikovaca - jedan umetnik iz Beograda sa malo dužom kosom i bradom koji voli da fotografiše ubijanje a imamo i jednog nekrofila koji nasrne na obešenu albansku devojku.
Isto tako zanimljivo je da su OVK prikazani kao vojska, u vojnim su uniformama, kriju se u šumi ali i imaju svoju teritoriju. Samo u Prištini 1999. prikazani su kao ilegalci, teroristi, u ostatku filma oni su vojska sa oznakama koja vodi borbe.
Fetahuu pripovedanje nije jača strana i u tom pogledu, ima dosta konfuzije u ovom filmu uprkos tome što je ideja koje se prihvatio krajnje jednostavna.
Ruku na srce, ako gledamo expat filmadžije sa naših prostora, prvi koji su se latili Kosova u formatu DTV filma su ipak Srbi jer mi smo još 2009. godine snimili SERBIAN SCARS. Fetahu nije ni pokušao da dovede američke glumce a Rajčić je tada ipak uspeo da privoli Madsena i Dacascosa da se zapljunu u njegovom filmu. Kad je reč o glumačkom daru, Fetahu je ipak kudikamo filmičniji od Rajčića i AZEMI nudi više akcije, a i bavi se isključivo Kosovom, dok je SCARS mnogo kosmpolitskiji i KiM se javlja tek usput.
U svakom slučaju, AZEMI je primer žanrovske domaće radinosti, snimljen sa idejom da se napravi kosovski partizanski film. Međutim, bez neke strane zvezde koja bi ga plasirala u inostranstvo, ostao je osuđen na opskurnost, pa se čak i u Srbiji vrlo malo zna za ovaj film.
* Ovaj naziv je bez prejudiciranja statusa i u skladu je sa Rezolucijom Saveta bezbednosti Ujedinjenih nacija 1244 i mišljenjem Međunarodnog suda pravde o deklaraciji o nezavisnosti Kosova
Reč je o niskobudžetnom radu, svojevrsnoj preteči BALKANSKE MEĐE, naravno snimljenoj sa višestruko manje talenta i novca.
Fetahu se na IMDB potpisuje kao James, i ostvario je pored rediteljske i glavnu glumačku ulogu. On svakako kao reditelj ima više dara nego kao glumac gde mu je jedini atribut to što izgleda vesternizovanije od svojih saigrača. Uostalom, to zahteva i sam glavni lik jer se iz emigracije u Nemačkoj vraća na Kosmet kako bi sproveo osvetu.
Srbi su prikazani plakatski, i sudeći po onome što rade ne aludira se ni na jedan konkretan slučaj ali svakako da ima određenih sličnosti sa zlodelima koje su vršili pokojni Mrtvi i njegova grupa. Zločinačka jedinica je parapolicijska, raspojasana je sa uniformama i naoružanjem policije ali i sa civilnim vozilima. Sam dizajn jedinice nije sasvim neuverljiv, sem kada se pojave pripadnici sa crnim majicama na kojima je odštampano četiri C.
Srbi su raspojasani, ozbiljno nabijeni na kokain (ili je to spid) i u principu mahom streljaju i vešaju Albance, mada ima i par atipičnih zlikovaca - jedan umetnik iz Beograda sa malo dužom kosom i bradom koji voli da fotografiše ubijanje a imamo i jednog nekrofila koji nasrne na obešenu albansku devojku.
Isto tako zanimljivo je da su OVK prikazani kao vojska, u vojnim su uniformama, kriju se u šumi ali i imaju svoju teritoriju. Samo u Prištini 1999. prikazani su kao ilegalci, teroristi, u ostatku filma oni su vojska sa oznakama koja vodi borbe.
Fetahuu pripovedanje nije jača strana i u tom pogledu, ima dosta konfuzije u ovom filmu uprkos tome što je ideja koje se prihvatio krajnje jednostavna.
Ruku na srce, ako gledamo expat filmadžije sa naših prostora, prvi koji su se latili Kosova u formatu DTV filma su ipak Srbi jer mi smo još 2009. godine snimili SERBIAN SCARS. Fetahu nije ni pokušao da dovede američke glumce a Rajčić je tada ipak uspeo da privoli Madsena i Dacascosa da se zapljunu u njegovom filmu. Kad je reč o glumačkom daru, Fetahu je ipak kudikamo filmičniji od Rajčića i AZEMI nudi više akcije, a i bavi se isključivo Kosovom, dok je SCARS mnogo kosmpolitskiji i KiM se javlja tek usput.
U svakom slučaju, AZEMI je primer žanrovske domaće radinosti, snimljen sa idejom da se napravi kosovski partizanski film. Međutim, bez neke strane zvezde koja bi ga plasirala u inostranstvo, ostao je osuđen na opskurnost, pa se čak i u Srbiji vrlo malo zna za ovaj film.
* Ovaj naziv je bez prejudiciranja statusa i u skladu je sa Rezolucijom Saveta bezbednosti Ujedinjenih nacija 1244 i mišljenjem Međunarodnog suda pravde o deklaraciji o nezavisnosti Kosova
No comments:
Post a Comment