21 HOURS AT MUNICH

Pogledao sam 21 HOURS AT MUNICH Williama A. Grahama. Reč je o televizijskom filmu iz 1976. godine koji tematizuje tragične događaje sa Olimpijade u Minhenu 1972. u formi hronološke rekonstrukcije koju su po knjizi Serge Groussarda napisali Howard Fast i Edward Hume. Kao poseban adut ove ekranizacije izdvaja se fotografija koju je na lokaciji u Minhenu radio Jost Vacano, izvanredni nemački direktor fotografije i ona je učinila da 21 HOURS AT MUNICH ostavlja utisak vrhunskog bioskopskog filma.

Vacano se u ovom filmu služi svojim prepoznatljivim vrlo sugestivnim pokretima kamere i kadar-sekvencama, sjajno ovladava prostorom i ostavlja utisak kao da je 360 stepeni svakog ambijenta pokriveno, a naročito je efektan u scenama opsade i pokušaja oslobađanja. Zahvaljujući Vacanou, 21 HOURS AT MUNICH uspeva da uvede i ambijent Olimpijskog sela kao posednog protagonistu i da učini brutalističku arhitekturu naročitim činiocem ove priče.

Scenario koji su napisali Fast i Hume maksimalno koristi formu televizijskog filma po istinitoj priči da se liši potrebe za protagonizmom pojedinih junaka ali vrlo precizno mapira ko su bili donosioci odluka u ovoj situaciji i od njih pravi protagoniste. William Holden, prekaljeni holivudski profesionalac je nosilac glumačke podele i pruža daleko najbolji underplay, a Franco Nero kao vođa palestinskih terorista je sugestivan i harizmatićan ali mu ipak nije dorastao. Neujednačenost glumačke podele je zapravo i jedini krupan problem ovog izvanrednog televizijskog filma.

Nama će biti naročito zanimljivo to što se u vrlo značajnoj ulozi u ovom slučaju pojavljuje Genscher, naš stari dužnik, a igra ga Georg Marischka.

DVD sa ovim televizijskim filmom, nažalost bez značajnijih bonusa izdat je u vreme izlaska Spielbergovog MUNICHa i kako se taj film ne bavi samom Olimpijadom, svakako da mu može biti odličan companion piece, naravno uz dokumentarac Kevina Macdonalda.

William A. Graham je odlično vodio ovu produkciju, iskoristio je maksimalno autentične minhenske lokacije, vešto je uklopio dokumentarne snimke i što je najvažnije, doprinos nemačkih članova ekipe pomogao je da umnogome prevaziđe većinu sličnih rekonstrukcija. Jost Vacano je sasvim sigurno i ovim projektom overio svoju ulaznicu u Holivud i transfer koji će sa Verhoevenom uslediti nešto kasnije.

Da nije pomenute neujednačenosti u glumi, 21 HOURS AT MUNICH je mogao biti uzoran primer televizijskog filma po istinitoj priči u svakom pogledu, ali i ovako nimalo ne zaostaje za bilo čime što se čak i danas snima u ovom domenu.