Pogledao sam JEDANAESTU ZAPOVIJED Vanče Kljakovića, krajnje neobičan film nastao u koprodukciji Morava Filma i Jadran Filma. dok je Jadran bio pe svega proizvođač filmova, Morava je više bila distributer, dakle ovo je film koji je imao izvesnu komercijalnu pretenziju.
O komercijalnim pretenzijama svedoči i to što je kao autor ideje potpisan danas već oskrovac Branko Lustig koji je tada radio u "Jadran Filmu", a on kao producent po vokaciji sasvim sigurno ima neku vrstu komercijalne ideje. Scenaristi su Marijan Arhanić i Davorin Stipetić.
Međutim, JEDANAESTA ZAPOVIJED je skoro pa hermetičan film, neka vrsta preteče Miše Radivojevića, samo ne toliko efektna kao što su bili njegovi filmovi. Šta bi bio komercijalni uzor? Pa, verovatno italijanske seks komedije i uopšte evropski film tog tipa u kome se sloj lascivnosti pokriva društvenom kritikom i politikom.
JEDANAESTA ZAPOVIJED je film koji ima veseo ton ali nije komedija. Film je vrlo high concept - dešava se u jednom stanu i ima samo dva lika, inženjera i ratnog veterana koji dolazi u posetu svom ratnom drugu koji je postao rukovodilac i rukovodiočevu raspuštenu petnaestogodišnju ćerku koja divlja po kući i onda kao Lolita počinje da zavodi i zadirkuje očevog prijatelja koji uprkos svojoj boračkoj stamenosti ne može ostati ravnodušan.
Društvena kritika je prisutna na više nivoa. S jedne strane imamo lik devojke koju su roditelji zapustili kako bi jurili svoju karijeru i mesto u društvenoj hijerarhiji, zatim tu je sukob između jednog borca koji se opredelio za rad i drugog koji je u politici, i konačno tu je politički najsubverzivbniji deo - u sceni kada junakinjna pokazuje gostu nameštaj govori o komadima koji su "ukradeni iz samostana", pravljeni po meri i sl. JEDANAESTA ZAPOVIJED nije prvi film u kome se pokazuje snažan otpor mlađih generacija prema učesnicima rata, to već imamo od sredine šezdesetih u jugoslovenskom filmu ali ovde je to dosta izraženo.
Ono što je neobično u filmu je glumačka podela. Dragomir Bojanić Gidra, dok još uvek nije sasvim izgubio smisao kao glumac igrajući Žiku, igra veterana. Gidra je u ovoj ulozi iznenađujuće pristojan. On nije Cary Grant i svakako nije Rock Hudson, ali na neki bizaran način, kada se sagleda njegov opus Gidra jeste naš glumac koji se ponajviše specijalizovao za seks komedije.
Vesna Malohodžić igra devojčicu iako ne odaje utisak petnaestogodišnjakinje, možda zato što je u vreme snimanja već imala 22 godine. Dok je Gidra u priličnom underplayu, ona tek povremeno uspeva da od lika devojčice napravi nešto ubedljivo i dosta se gubi u površinskim efektima.
Kljaković je uz veliku pomoć čuvenog DPa Tomislava Pintera napravio film koji ima začuđujuće moderan vizuelni izraz sa vrlo izraženom estetizacijom u pojedinim scenama. U tom segmentu se vidi da je Kljaković imao ozbiljniju umetničku pretenziju i da je želeo da snimi jugoslovensku verziju older man-kooky girl filmova poput PETULIAe Richarda Lestera.
Za JEDANAESTU ZAPOVIJED se ne može reći da funkcioniše kao celina niti da je ostavila značajniji trag ali svakako je reč o zanimljivoj fusnoti u istoriji jugoslovenskog filma.
* * / * * * *
O komercijalnim pretenzijama svedoči i to što je kao autor ideje potpisan danas već oskrovac Branko Lustig koji je tada radio u "Jadran Filmu", a on kao producent po vokaciji sasvim sigurno ima neku vrstu komercijalne ideje. Scenaristi su Marijan Arhanić i Davorin Stipetić.
Međutim, JEDANAESTA ZAPOVIJED je skoro pa hermetičan film, neka vrsta preteče Miše Radivojevića, samo ne toliko efektna kao što su bili njegovi filmovi. Šta bi bio komercijalni uzor? Pa, verovatno italijanske seks komedije i uopšte evropski film tog tipa u kome se sloj lascivnosti pokriva društvenom kritikom i politikom.
JEDANAESTA ZAPOVIJED je film koji ima veseo ton ali nije komedija. Film je vrlo high concept - dešava se u jednom stanu i ima samo dva lika, inženjera i ratnog veterana koji dolazi u posetu svom ratnom drugu koji je postao rukovodilac i rukovodiočevu raspuštenu petnaestogodišnju ćerku koja divlja po kući i onda kao Lolita počinje da zavodi i zadirkuje očevog prijatelja koji uprkos svojoj boračkoj stamenosti ne može ostati ravnodušan.
Društvena kritika je prisutna na više nivoa. S jedne strane imamo lik devojke koju su roditelji zapustili kako bi jurili svoju karijeru i mesto u društvenoj hijerarhiji, zatim tu je sukob između jednog borca koji se opredelio za rad i drugog koji je u politici, i konačno tu je politički najsubverzivbniji deo - u sceni kada junakinjna pokazuje gostu nameštaj govori o komadima koji su "ukradeni iz samostana", pravljeni po meri i sl. JEDANAESTA ZAPOVIJED nije prvi film u kome se pokazuje snažan otpor mlađih generacija prema učesnicima rata, to već imamo od sredine šezdesetih u jugoslovenskom filmu ali ovde je to dosta izraženo.
Ono što je neobično u filmu je glumačka podela. Dragomir Bojanić Gidra, dok još uvek nije sasvim izgubio smisao kao glumac igrajući Žiku, igra veterana. Gidra je u ovoj ulozi iznenađujuće pristojan. On nije Cary Grant i svakako nije Rock Hudson, ali na neki bizaran način, kada se sagleda njegov opus Gidra jeste naš glumac koji se ponajviše specijalizovao za seks komedije.
Vesna Malohodžić igra devojčicu iako ne odaje utisak petnaestogodišnjakinje, možda zato što je u vreme snimanja već imala 22 godine. Dok je Gidra u priličnom underplayu, ona tek povremeno uspeva da od lika devojčice napravi nešto ubedljivo i dosta se gubi u površinskim efektima.
Kljaković je uz veliku pomoć čuvenog DPa Tomislava Pintera napravio film koji ima začuđujuće moderan vizuelni izraz sa vrlo izraženom estetizacijom u pojedinim scenama. U tom segmentu se vidi da je Kljaković imao ozbiljniju umetničku pretenziju i da je želeo da snimi jugoslovensku verziju older man-kooky girl filmova poput PETULIAe Richarda Lestera.
Za JEDANAESTU ZAPOVIJED se ne može reći da funkcioniše kao celina niti da je ostavila značajniji trag ali svakako je reč o zanimljivoj fusnoti u istoriji jugoslovenskog filma.
* * / * * * *
No comments:
Post a Comment