Pogledao sam Soderberghovog CHEa, courtesy of Ginger.
Nemam šta puno da kažem o ovom filmu. Soderbergh je uspeo da razvodni uzbudljivu biografiju jedne od ikona 20. veka. Iako to nisam očekivao, Soderbergh je snimio film o Cheu koji u svom većem delu izgleda kao pokušaj snimanja partizanskog filma od strane nekoga ko nije najbolje shvatio postulate art house filma.
Tako da na kraju CHE deluje naizmenično naivno i pamfletski, ne uspeva da zagrebe površinu Cheovog lika i dela, u pojedinim scenama dijalozi u kojima Che i Fidel časte u maniru "ja tebe serdaru, ti mene vojvodo" deluju kao da su prepisani iz neke vrlo cenzurisane istorijski čitanke.
Soderbergh je imao priliku da snimi veliki emancipatorski film koji samo gostujuća rediteljska zvezda može da snimimpoput Gilla Pontecorva u filmu BATTLE OF ALGIERS koji je istovremeno brzo reagovao na istorijske događaje u Alžiru i, bio žanrovski inovativan jer je spojio cinema verite i politički/ratni film.
Ili je imao priliku da kao Richard Lester u filmu CUBA snimi arty kontemplaciju o kubanskoj revoluciji.
Međutim, Soderbergh se uprkos zavidnom budžetu opredelio da u svom poprilično istrošenom i nezanimljivom pseudorealističkom maniru snimi neke poluzanimljive događaje iz Cheove svakodnevice, kontrastirajući Chea političkog supserstara i Chea borca koji je neustrašivo krvavio gaće po Kubi.
Pogledaću i drugi deo čisto da bih video kako je Soderbergh tumačio dalje odnose Chea i Fidela. Međutim, ovaj prvi me je zaista obeshrabrio, i zaprepašćen sam kako se ovaj naslov našao na brojnim kritičarskim listama.
* * / * * * *
Nemam šta puno da kažem o ovom filmu. Soderbergh je uspeo da razvodni uzbudljivu biografiju jedne od ikona 20. veka. Iako to nisam očekivao, Soderbergh je snimio film o Cheu koji u svom većem delu izgleda kao pokušaj snimanja partizanskog filma od strane nekoga ko nije najbolje shvatio postulate art house filma.
Tako da na kraju CHE deluje naizmenično naivno i pamfletski, ne uspeva da zagrebe površinu Cheovog lika i dela, u pojedinim scenama dijalozi u kojima Che i Fidel časte u maniru "ja tebe serdaru, ti mene vojvodo" deluju kao da su prepisani iz neke vrlo cenzurisane istorijski čitanke.
Soderbergh je imao priliku da snimi veliki emancipatorski film koji samo gostujuća rediteljska zvezda može da snimimpoput Gilla Pontecorva u filmu BATTLE OF ALGIERS koji je istovremeno brzo reagovao na istorijske događaje u Alžiru i, bio žanrovski inovativan jer je spojio cinema verite i politički/ratni film.
Ili je imao priliku da kao Richard Lester u filmu CUBA snimi arty kontemplaciju o kubanskoj revoluciji.
Međutim, Soderbergh se uprkos zavidnom budžetu opredelio da u svom poprilično istrošenom i nezanimljivom pseudorealističkom maniru snimi neke poluzanimljive događaje iz Cheove svakodnevice, kontrastirajući Chea političkog supserstara i Chea borca koji je neustrašivo krvavio gaće po Kubi.
Pogledaću i drugi deo čisto da bih video kako je Soderbergh tumačio dalje odnose Chea i Fidela. Međutim, ovaj prvi me je zaista obeshrabrio, i zaprepašćen sam kako se ovaj naslov našao na brojnim kritičarskim listama.
* * / * * * *
No comments:
Post a Comment