Pogledao sam KILLER VS KILLERS odstupan i pod naslovom DEATH COMMANDO pozni rad velikana italijanskog krimića Fernanda Di Lea iz 1985. godine. ovaj naslov mu je i poslednji u bogatom opusu i ne može se reći da se Di Leo oprostio vrhunskim ostvarenjem.
U žanru italijanskog krimića koji je tada već blizu izdisaja, sa Henry Silvom u glavnoj ulozi, što je u tom trenutku već poprilično bizarna odluka i tehničkom realizacijom koja je na granici amaterizma, Di Leo ipak uspeva da sprovede nekoliko inventivnih rešenja i da snimi film koji se u izvesnom smislu izdvaja.
Henry Silva kao leading man je bizaran jer naprosto nije leading man, mator je i pogrbljen a to ne nadoknađuje glumačkim talentom. Di Leo međutim konstituiše njegov lik kao ćutljivog usamljenika - plaćenog ubicu koji ima svoj vlastiti zoo vrt i voli da ljude ubija bazukom čak i kad su sami i nezaštićeni što je vrsta ekscesa kome čovek eventualno može biti sklon u igri kada ima manjak protivnika i višak protivtenkovskih raketa, a na one koje ne raznese pušta životinje. Nažalost, ovo je zanimljivije na nivou ideje nego što je Di Leo uspeo da realizuje.
Isto važi i za ostatak filma koji je daleko manje ekscesan ali podjednako slabo realizovan.
Di Leo nudi i neku vrstu političkog stava na nivou samog zapleta, KILLER iz naslova je plaćeni ubica sa, očekivano, tvrdim moralnim kodeksom koji se sukobi sa naručiocima posla, velikom naftaškom korporacijom koja iako se bavi legalnim tokovima, u stvari nema nikakav etički kodeks. Ipak, u vreme izlaska ovog filma, to je već bio dobro poznat etički obrt.
KILLER VS KILLERS je dinamičan, ali ipak nedovoljno kvalitetan film kojim bi se oprostio majstor tog profila.
* 1/2 / * * * *
U žanru italijanskog krimića koji je tada već blizu izdisaja, sa Henry Silvom u glavnoj ulozi, što je u tom trenutku već poprilično bizarna odluka i tehničkom realizacijom koja je na granici amaterizma, Di Leo ipak uspeva da sprovede nekoliko inventivnih rešenja i da snimi film koji se u izvesnom smislu izdvaja.
Henry Silva kao leading man je bizaran jer naprosto nije leading man, mator je i pogrbljen a to ne nadoknađuje glumačkim talentom. Di Leo međutim konstituiše njegov lik kao ćutljivog usamljenika - plaćenog ubicu koji ima svoj vlastiti zoo vrt i voli da ljude ubija bazukom čak i kad su sami i nezaštićeni što je vrsta ekscesa kome čovek eventualno može biti sklon u igri kada ima manjak protivnika i višak protivtenkovskih raketa, a na one koje ne raznese pušta životinje. Nažalost, ovo je zanimljivije na nivou ideje nego što je Di Leo uspeo da realizuje.
Isto važi i za ostatak filma koji je daleko manje ekscesan ali podjednako slabo realizovan.
Di Leo nudi i neku vrstu političkog stava na nivou samog zapleta, KILLER iz naslova je plaćeni ubica sa, očekivano, tvrdim moralnim kodeksom koji se sukobi sa naručiocima posla, velikom naftaškom korporacijom koja iako se bavi legalnim tokovima, u stvari nema nikakav etički kodeks. Ipak, u vreme izlaska ovog filma, to je već bio dobro poznat etički obrt.
KILLER VS KILLERS je dinamičan, ali ipak nedovoljno kvalitetan film kojim bi se oprostio majstor tog profila.
* 1/2 / * * * *
No comments:
Post a Comment