Pogledao sam 32. DECEMBAR Saše Hajdukovića, dugometražni film iz Republike Srpske. Prilično je neobično u istoj semici kad si gledao INCEPTION ili Moffatovog SHERLOCKa, dakle vrlo napredna dela vrhunskih kinematografija suočiti se sa jednim od prvih ostvarenja jedne koja je na svojim počecima.
A sudeći po ekipi filma 32. DECEMBAR, zaista je ekipa uglavnom bazirana na novim ljudima i nije previše kadrova uvezeno iz Srbije što je sjajno. Republika Srpska je poslednjih godina pod Dodikovim vođstvom postala prijatno sklonište srpske filmske mafije jer su našli ljude koje još uvek nisu uspeli da zavrnu te su od njih uzeli ogroman novac za SVETOG GEORGIJA i TURNEJU. Međutim, posle Zečevićevog novog filma NEPRIJATELJ nije bilo najava da će Republika Srpska uskoro ulaziti u neke ambicioznije vizije naših filmadžija. Iako su na tim filmovima mahom radili ljudi iz Srbije, na tim produkcijama je ipak bilo angažovano dosta i lokalne radne snage pre svega glumaca, tako da ovi filmovi jesu u izvesnom smislu pomogli razvoj kinematografije, ali ne u onoj meri u kojoj je trebalo.
32. DECEMBAR spada u vrstu filmova koje su kod nas legitimisali ljudi poput Miroslava Momčilovića i Srđana Koljevića neuspešno kopirajući zapadne i latinoameričke melodrame sa više irpepletenih priča. U tom smislu, 32. DECEMBAR najbolje definiše opis jednog mog druga koji je za njega rekao da je dobar "na momčilovićevski način".
I zaista 32. DECEMBAR je bolji Momčilović od samog Momčilovića sa tim adutom što se dešava u Banjaluci u jednom, za mene, potpuno novom ambijentu, a novom i za regionalni film, i sa novim "nepotrošenim" glumcima kojima kvalitet igre varira ali su zato uverljiviji kao nova lica i ne nude "poznato zlo" srpskog glumišta.
Neiskustvo ekipe je evidentno na planu realizacije rediteljskog koncepta tako da 32. DECEMBAR varira u rasponu od izgleda studentskog filma do nivoa prosečnog srpskog profesionalnog filma. Is pod naslaga takve neujednačene realizacije ipak prepoznaje se rediteljski koncept i određena osmišljenost.
32. DECEMBAR je nesumnjivo baziran na opštim mestima, ali ih dosta srčano plasira tako da Hajduković u suštini uspeva da iskomunicira svoju ideju publici i da likove vrlo jasno situira & motiviše. Ono što raduje to je da film iz Republike Srpske zaista u potpunosti pripada žanru urbane melodrame i da nimalo ne podilazi teškim istorijskim temama ili još gore koketiranju sa festivalima i stranim fondacijama kao što smo navikli od filmova iz Federacije.
Sasvim je sigurno da bih prema ovom konkretnom filmu bio stroži da dolazi iz Srbije i da se dešava u Beogradu, ali ako uzmemo sve u obzir, ovo je sasvim pristojan početak jedne nove kinematografije koji veliki deo svojih konceptualnih nedostataka duguje nezdravnoj klimi koja vlada u jačim kinematografijama koje je okružuju.
* * / * * * *
A sudeći po ekipi filma 32. DECEMBAR, zaista je ekipa uglavnom bazirana na novim ljudima i nije previše kadrova uvezeno iz Srbije što je sjajno. Republika Srpska je poslednjih godina pod Dodikovim vođstvom postala prijatno sklonište srpske filmske mafije jer su našli ljude koje još uvek nisu uspeli da zavrnu te su od njih uzeli ogroman novac za SVETOG GEORGIJA i TURNEJU. Međutim, posle Zečevićevog novog filma NEPRIJATELJ nije bilo najava da će Republika Srpska uskoro ulaziti u neke ambicioznije vizije naših filmadžija. Iako su na tim filmovima mahom radili ljudi iz Srbije, na tim produkcijama je ipak bilo angažovano dosta i lokalne radne snage pre svega glumaca, tako da ovi filmovi jesu u izvesnom smislu pomogli razvoj kinematografije, ali ne u onoj meri u kojoj je trebalo.
32. DECEMBAR spada u vrstu filmova koje su kod nas legitimisali ljudi poput Miroslava Momčilovića i Srđana Koljevića neuspešno kopirajući zapadne i latinoameričke melodrame sa više irpepletenih priča. U tom smislu, 32. DECEMBAR najbolje definiše opis jednog mog druga koji je za njega rekao da je dobar "na momčilovićevski način".
I zaista 32. DECEMBAR je bolji Momčilović od samog Momčilovića sa tim adutom što se dešava u Banjaluci u jednom, za mene, potpuno novom ambijentu, a novom i za regionalni film, i sa novim "nepotrošenim" glumcima kojima kvalitet igre varira ali su zato uverljiviji kao nova lica i ne nude "poznato zlo" srpskog glumišta.
Neiskustvo ekipe je evidentno na planu realizacije rediteljskog koncepta tako da 32. DECEMBAR varira u rasponu od izgleda studentskog filma do nivoa prosečnog srpskog profesionalnog filma. Is pod naslaga takve neujednačene realizacije ipak prepoznaje se rediteljski koncept i određena osmišljenost.
32. DECEMBAR je nesumnjivo baziran na opštim mestima, ali ih dosta srčano plasira tako da Hajduković u suštini uspeva da iskomunicira svoju ideju publici i da likove vrlo jasno situira & motiviše. Ono što raduje to je da film iz Republike Srpske zaista u potpunosti pripada žanru urbane melodrame i da nimalo ne podilazi teškim istorijskim temama ili još gore koketiranju sa festivalima i stranim fondacijama kao što smo navikli od filmova iz Federacije.
Sasvim je sigurno da bih prema ovom konkretnom filmu bio stroži da dolazi iz Srbije i da se dešava u Beogradu, ali ako uzmemo sve u obzir, ovo je sasvim pristojan početak jedne nove kinematografije koji veliki deo svojih konceptualnih nedostataka duguje nezdravnoj klimi koja vlada u jačim kinematografijama koje je okružuju.
* * / * * * *
No comments:
Post a Comment