TALES THAT WITNESS MADNESS spada u nekoliko anthology filmova koje je režirao, po mom mišljenju najveći rediteljski velemajstor Hammer horora - Freddie Francis.
Naravno, Francis je još čuveniji kao direktor fotografije i u svojoj karijeri je radio sa velikanima raznih generacija, međutim, kao reditelj snimio je niz veoma solidnih, mahom "malih" horora i trilera, i ta karijera imala je raspon od oko četvrt veka.
TALES THAT WITNESS MADNESS spada u njegove pozne naslove, i u njoj ima takvih zvezda kao što su Kim Novak, Joan Collins i Donald Pleasance.
Ono što je karakteristika ovog filma jeste okvir u kom Donald Pleasence igra psihihatra koji izučava četiri patološka slučaja a film nam prikazuje njihove zločine, međutim te same priče imaju jednu nesputanu krajnje iracionalnu, da ne kažem "ludu" horor dimenziju koja ne nudi skoro nikakvu mehaničnost i deluje malo arty a malo i onako egzistencijalno ugrožavajuće kao TWILIGHT ZONE.
U tom smislu, ovde se Francis bavi atipičnim formama horora u kojima ima neke bajkovitosti čak, ali problem je u tome što nijedna priča nema neku veliku snagu ekspresije.
Najduža, najambicioznija u pogledu odnosa među junacima i atmosfere jeste završna priča u kojoj igra Kim Novak. U nekom iracionalnom horor aspektu, možda je najjača treća sa Joan Collins, i može se reći da se kvaliteti nisu baš skupili na jednom mestu.
Ipak, ovo je zanimljiv film za ljubitelje ovog žanra, ali od minimalnog značaja za bilo koga drugog.
* * / * * * *
No comments:
Post a Comment