Pogledao sam KAMPF UM ROM I, prvi film diptiha po romanu Felixa Dahna kojim je nemački klasik Robert siodmak priveo svoju plodnu karijeru kraju. Ovo je ambiciozni bioskopski spektakl nastao u zapadnonemačko-italijansko-rumunskoj produkciji i govori o pokušaju Rima koji je pao pod ujedinjene Ostrogote i Vizigote da se oslobodi uz pomoć Vizantije. Međutim, u tom trenutku oslobođenje rima nikome nije u interesu, tako da rimski konzul kreće u vrlo rizičnu igru intriga ne bi li iskoristio povoljan istorijski trenutak, sukob u vizigotskoj dinastiji i vizantijsku pomoć.
Rimskog konzula igra Laurence Harvey i uprkos njegovom protagonizmu i veštinama lika, kako u diplomatiji i intrigama tako i u zavođenju vladarki od kojih mu zavisi sudbina, on nije heroj ovog filma. Heroji su paradoksalno Goti, što nije sasvim nelogično ako imamo u vidu da je ovo nemačka produkcija ali s druge strane to nije civilizacija pozne antike sa kojom Nemci žele da imaju partikularni kontinuitet.
Dok su civilizovani Rimljani i Vizantinci prikazani kao gladni mmoći i spremni na intrige, Vizigoti su prikazani kao prilično naivni i vojno moćni velikaši koji izuzetno poštuju civilizaciju Rima. U tom pogledu Goti koji puštaju da Rim ne bude okupiran u 6. veku praktično podsećaju na naciste u vreme drugog svetskog rata kada su se sa strahopoštovanjem odnosili prema Parizu i nekim drugim zapadnim metropolama čiji su životni stil poštovali, čuvali i preuzimali.
Justinijana igra Orson Welles i u prvom filmu ima mali screentime, nepšto upečatzljiviji je nastup Sylve Koscine, dočim Honor Blackman igra gotsku kraljicu Amalasvintu i ima jednu oidupečatljivijih scena smrti koje se mogu videti u filmovima koji pretenduju na istorijsku utemeljenost.
Felix Dahn u pogledu prikaza odnosa nudi dosta pojednostavljenja i oslanja se na Prokopijevu "tajnu istoriju" tako da recimo Narsesa prikazuje u najradikalnijoj interpretaciji njegovog fizičkog stanja. Siodmak se trudi da rekonstruiše epohu u pogledu kulture, ambijenta i kostima ali u tome povremeno uspeva. U tom pogledu KAMPF UM ROM spada među ambicioznije "peplume" svoje epohe.
Ne možemo reći da je ovaj film vrhunac Siodmakovog opusa, uostalom deo literature potpisuje njegovog reditelja druge ekipe kao ko-reditelja, ali ako imamo u vidu koji su bili dometi ovakvih produkcija, rezultat je vrlo dobar. Priča se završava logično i zaključuje jedan zaplet filma ali ne razrešava sudbine svih junaka. Stoga, ovaj prvi film može da se tretira kao standalone.
* * 1/2 / * * * *
Rimskog konzula igra Laurence Harvey i uprkos njegovom protagonizmu i veštinama lika, kako u diplomatiji i intrigama tako i u zavođenju vladarki od kojih mu zavisi sudbina, on nije heroj ovog filma. Heroji su paradoksalno Goti, što nije sasvim nelogično ako imamo u vidu da je ovo nemačka produkcija ali s druge strane to nije civilizacija pozne antike sa kojom Nemci žele da imaju partikularni kontinuitet.
Dok su civilizovani Rimljani i Vizantinci prikazani kao gladni mmoći i spremni na intrige, Vizigoti su prikazani kao prilično naivni i vojno moćni velikaši koji izuzetno poštuju civilizaciju Rima. U tom pogledu Goti koji puštaju da Rim ne bude okupiran u 6. veku praktično podsećaju na naciste u vreme drugog svetskog rata kada su se sa strahopoštovanjem odnosili prema Parizu i nekim drugim zapadnim metropolama čiji su životni stil poštovali, čuvali i preuzimali.
Justinijana igra Orson Welles i u prvom filmu ima mali screentime, nepšto upečatzljiviji je nastup Sylve Koscine, dočim Honor Blackman igra gotsku kraljicu Amalasvintu i ima jednu oidupečatljivijih scena smrti koje se mogu videti u filmovima koji pretenduju na istorijsku utemeljenost.
Felix Dahn u pogledu prikaza odnosa nudi dosta pojednostavljenja i oslanja se na Prokopijevu "tajnu istoriju" tako da recimo Narsesa prikazuje u najradikalnijoj interpretaciji njegovog fizičkog stanja. Siodmak se trudi da rekonstruiše epohu u pogledu kulture, ambijenta i kostima ali u tome povremeno uspeva. U tom pogledu KAMPF UM ROM spada među ambicioznije "peplume" svoje epohe.
Ne možemo reći da je ovaj film vrhunac Siodmakovog opusa, uostalom deo literature potpisuje njegovog reditelja druge ekipe kao ko-reditelja, ali ako imamo u vidu koji su bili dometi ovakvih produkcija, rezultat je vrlo dobar. Priča se završava logično i zaključuje jedan zaplet filma ali ne razrešava sudbine svih junaka. Stoga, ovaj prvi film može da se tretira kao standalone.
* * 1/2 / * * * *
No comments:
Post a Comment