Pogledao sam SUBMARINE Richarda Ayoadea po romanu Joe Dunthornea.
Reč je o coming-of-age priči u kojoj Ayoade koristi niz vrlo ambicioznih stilskih sredstava i uz odličnu glumačku podelu - to su i osnovni elementi po kojima se ovaj film izdvaja. Pošto je reč o ekranizaciji romana razumljiv je prilično razuđen pripovedački fokus. Ayoade se mnogo više bavio utiskom da gledamo ekranizaciju romana nego što je učinio da ga istinski adaptira tako da samim tim limitira domete svog filma i jednu suštinski pitku priču koja ne poseže za stvarima kojima mejnstrim već nije ovladao silom gura u svojevrsnu arty oblandu. Otud, ovaj film često i asocira na Truffautovu fazu filmova o mladosti, premda je u svojoj osnovi znatno artificijelniji.
Otud bi se ukratko SUBMARINE mogao definisati kao pretenciozna priča o odrastanju koja pokušava da nadiđe okvire tipičnog repertoarskog filma i nametne se kao art u čemu na formalnom nivou sporadično i uspeva.
* * * / * * * *
Reč je o coming-of-age priči u kojoj Ayoade koristi niz vrlo ambicioznih stilskih sredstava i uz odličnu glumačku podelu - to su i osnovni elementi po kojima se ovaj film izdvaja. Pošto je reč o ekranizaciji romana razumljiv je prilično razuđen pripovedački fokus. Ayoade se mnogo više bavio utiskom da gledamo ekranizaciju romana nego što je učinio da ga istinski adaptira tako da samim tim limitira domete svog filma i jednu suštinski pitku priču koja ne poseže za stvarima kojima mejnstrim već nije ovladao silom gura u svojevrsnu arty oblandu. Otud, ovaj film često i asocira na Truffautovu fazu filmova o mladosti, premda je u svojoj osnovi znatno artificijelniji.
Otud bi se ukratko SUBMARINE mogao definisati kao pretenciozna priča o odrastanju koja pokušava da nadiđe okvire tipičnog repertoarskog filma i nametne se kao art u čemu na formalnom nivou sporadično i uspeva.
* * * / * * * *
No comments:
Post a Comment