Shal Ngo snimio je film THE PARK kao jedan žanrovski ali i stilski miks, prilagođen produkcionim mogućnostima koje su bile istovremeno velike i male.
Film govori o postapokaliptičnom svetu u kom su svi odrasli ljudi izumrli od bolesti koja napada sa nastupom pubeteta i sada svetom lutaju preostala napuštena deca koja čekaju svoj pubertet i smrt.
Dečak i devojčica koji lutaju kroz pustoš dolaze u jedan napušten ali nekada monumentalan zabavni park i u njemu ulaze u tenzične odnose sa devojčicom koja ga je "osvojila" pre njih ali se i brane od Blue Meaniesa, mitske bande starije dece koja deluju kao da su izmišljena da bi se plašila mala deca.
Filma Shala Ngoa ima odličnu decu-glumce i ima izuzetan objekat na kom je sniman. Problem nastaje u onome što bismo stavili u aspekt priče i odnosa među likovima koje bih nazvao istovremeno oskudnim i manje zanimljivim od onoga što nudi premisa.
Izgled filma i deca koja igraju su sjajni, ali sama radnja i priča na nivou celine su skromni. To bi u nekim drugim okvirima moglo da prođe, da je ovo sada neka skroz svedena meditacija, ali Shal Ngo ipak želi da nam priča priču, a nje ima vrlo malo.
Zato sam sklon da ovaj film koji bi po izgledu zaslužio i * * * ocenim ipak sa * * ali da ostavim mogućnost da će ga neko potpuno suprotno sagledati.
No comments:
Post a Comment