Očigledno je da ću ja prvi istrčati sa svojim pogledom na HALOA-PRAZNIK KURVI Lordana Zafranovića, ali naravno svi očekujemo i Žikin response koji će sigurno biti znatno sadržajniji iz prostog razloga što žika kao stari scholar poznaje (naravno ne u biblijskom smislu) i te književne refrence iz kojih je proistekao ovaj film, koji je uostalom i snimljen po romanu.
Za razliku od njegovih velikih WW2 klasika, PRAZNIK KURVI je jedna vrlo opuštena, kamerna priča, smeštena u savremene okolnosti koja prikazuje ljubavni trougao između matorog Nemca, njegove žene-porteklom Zagrepčanke i mladog lokalca tzv. galeba koji je servisira uz muževljevo znanje.
Lordan očigledno želi da ova priča ima više nivoa. Najočigledniji nivo koji se vidi iz same postavke jeste socijalno-seksualni nivo. Unutar tog nivoa postoji više ravni u kojima Lordan pokušava da se izrazi, pre svega nivo odnosa između seksualanih potencijala mlađeg i starijeg muškarca gde je mlađi virlilniji a stariji je imućniji i iskusniji što mu daje sekusalnu snagu druge vrste. Zatim, na političkom nivou, virilnosti jugoslovenskog Jadrana u odnosu na dekadenciju Nemačke iz koje leti dolaze na naše more kako bi se psihofizički, pa i seksualno okrepili, i svesni su toga, čak do te mere da se iz seksualne veze a priori ne može razviti nikakva emocija. Konačno, tu je pitanje razlike mentaliteta i sukoba ekonomskih sistema.
Iako se ovaj prvi nivo lako čita iz filma, ostaje utisak da kroz izvesnu artificijelnost prilaza likovima koji su tek skicirani, Lordan ostavlja prostor za još jedan nivo. A to je nivo spajanja savremene priče sa antičkim mitom i dovođenja ove erotske priče u mitsku matricu. Na tom planu se Lordan veće teže snalazi. Iako se obilato koristi antičkim tekstovima i pričama koje junaci besomučno citiraju, i sve to spaja sa dosta katoličkog i antičkom imageryja, činjenica je da me Lordan ni u jednom trenutku nije ubedio da se predamnom u sadašnjem (tadašnjem) trenutku odigrava ponovno izvođenje neke antičke matrice.
Isto tako, čini mi se da je Lordan upravo kroz prikaz WW2, fašizma, oslobodilačke borbe i socijalnih tenzija u spoju sa antičko-katoličkim kič motivima i erotizmom uspevao da dobija punoću izraza, dok u savremenom miljeu, lišenom političke i istorijske pregnantnosti, Lordanov film deluje prilično prazno.
Kad je o samoj egzekuciji reč, Lordan se ponovo kreće utabanom viscontijevskom stazom, sa vrlo sporim tempom, dosta pseudosuptilnih francuskih toucheva u glumačkoj igri, generic scenama relativno energičnog seksualnog naboja, sve to obogaćeno nekim noćnim shotovima koji podsećaju na euro trash italo presijavanje neona na naočarima za sunce (nošenim noću), i besomučnom upotrebom lokalnih običaja i zanimljivih objekata.
Sa ovakvim odnosom sadržaja i forme, teško je ne nazvati PRAZNIK KURVI jednim od najkarakterističnijih primera jugoslovenskog filmskog art house kiča. Isto tako, smatram da je zanimljivo, a to će Žika još detaljnije uraditi, dovesti ovaj film u vezu sa opusom Miše Radivojevića, koji se u nekoliko navrata bavio ovakvim lapidarnim erotizovanim pričama.
Što se mene tiče, sigurno su Mišini filmovi imali jaču psihološku pozadinu, ipak čini mi se da je kod Lordana izražena ta dionizijska nota, a što ne reći da je više edgy. Ipak, čekam žikin verdict na ovu tamu.
Isto tako, mislim da ovaj film zaslužuje i Ghoulovu autopsiju na temu okultnih elemenata koji su u njemu prisutni.
* * 1/2 / * * * *
Za razliku od njegovih velikih WW2 klasika, PRAZNIK KURVI je jedna vrlo opuštena, kamerna priča, smeštena u savremene okolnosti koja prikazuje ljubavni trougao između matorog Nemca, njegove žene-porteklom Zagrepčanke i mladog lokalca tzv. galeba koji je servisira uz muževljevo znanje.
Lordan očigledno želi da ova priča ima više nivoa. Najočigledniji nivo koji se vidi iz same postavke jeste socijalno-seksualni nivo. Unutar tog nivoa postoji više ravni u kojima Lordan pokušava da se izrazi, pre svega nivo odnosa između seksualanih potencijala mlađeg i starijeg muškarca gde je mlađi virlilniji a stariji je imućniji i iskusniji što mu daje sekusalnu snagu druge vrste. Zatim, na političkom nivou, virilnosti jugoslovenskog Jadrana u odnosu na dekadenciju Nemačke iz koje leti dolaze na naše more kako bi se psihofizički, pa i seksualno okrepili, i svesni su toga, čak do te mere da se iz seksualne veze a priori ne može razviti nikakva emocija. Konačno, tu je pitanje razlike mentaliteta i sukoba ekonomskih sistema.
Iako se ovaj prvi nivo lako čita iz filma, ostaje utisak da kroz izvesnu artificijelnost prilaza likovima koji su tek skicirani, Lordan ostavlja prostor za još jedan nivo. A to je nivo spajanja savremene priče sa antičkim mitom i dovođenja ove erotske priče u mitsku matricu. Na tom planu se Lordan veće teže snalazi. Iako se obilato koristi antičkim tekstovima i pričama koje junaci besomučno citiraju, i sve to spaja sa dosta katoličkog i antičkom imageryja, činjenica je da me Lordan ni u jednom trenutku nije ubedio da se predamnom u sadašnjem (tadašnjem) trenutku odigrava ponovno izvođenje neke antičke matrice.
Isto tako, čini mi se da je Lordan upravo kroz prikaz WW2, fašizma, oslobodilačke borbe i socijalnih tenzija u spoju sa antičko-katoličkim kič motivima i erotizmom uspevao da dobija punoću izraza, dok u savremenom miljeu, lišenom političke i istorijske pregnantnosti, Lordanov film deluje prilično prazno.
Kad je o samoj egzekuciji reč, Lordan se ponovo kreće utabanom viscontijevskom stazom, sa vrlo sporim tempom, dosta pseudosuptilnih francuskih toucheva u glumačkoj igri, generic scenama relativno energičnog seksualnog naboja, sve to obogaćeno nekim noćnim shotovima koji podsećaju na euro trash italo presijavanje neona na naočarima za sunce (nošenim noću), i besomučnom upotrebom lokalnih običaja i zanimljivih objekata.
Sa ovakvim odnosom sadržaja i forme, teško je ne nazvati PRAZNIK KURVI jednim od najkarakterističnijih primera jugoslovenskog filmskog art house kiča. Isto tako, smatram da je zanimljivo, a to će Žika još detaljnije uraditi, dovesti ovaj film u vezu sa opusom Miše Radivojevića, koji se u nekoliko navrata bavio ovakvim lapidarnim erotizovanim pričama.
Što se mene tiče, sigurno su Mišini filmovi imali jaču psihološku pozadinu, ipak čini mi se da je kod Lordana izražena ta dionizijska nota, a što ne reći da je više edgy. Ipak, čekam žikin verdict na ovu tamu.
Isto tako, mislim da ovaj film zaslužuje i Ghoulovu autopsiju na temu okultnih elemenata koji su u njemu prisutni.
* * 1/2 / * * * *
No comments:
Post a Comment