OSVETA

Pogledao sam OSVETU Nenada Đapića, načelno zanimljiv triler u maniru francuskog žanrovskog krimića, najambicioniji projekat ovog autora koji je svoje aktivnosti prevashodno vezao za Nemačku i Češku. I OSVETA je u određenom smislu obeležena Đapićevom okrenutošću tim zemljama, pre svega kroz činjenicu da Harry Baer uz MIlenu Dravić igra glavnu ulogu i da je film većim delom na nemačkom.

OSVETA je snimana u Somboru, i govori o mladoj ženi koja se vraća iz Nemačke u rodni kraj sa nemačkim glumcem kog je angažovala da joj glumi ljubavnika, i planom da otvori automehaničarsku radnju. Njen dolazak u varoš koja živi od italijanskih turista lovaca uspeva da uzburka lokalne duhove jer po svemu sudeći načinjena je velika nepravda prema njoj. Kada, iznajmljeni Nemac, svojevrsni žigolo shvati da ona planira osvetu pokušava da je spreči.

Đapićev film ne uspeva da profunkcioniše kao triler pre svega zato što su odnosi među likovima tretirani previše diskretno pa su postepeno postali potpuno nejasni. Istovremeno, uprkos nekim jasnim stilemama koje ga uvode u vezu i sa francuskih šabrolovskim krimićem i sa fasbinderovskim i vendersovskim varijacijama na tu temu, Đapić ne nudi previše “iskakanja” u odnosu na neke prilično standardne matrice za ovu vrstu filma, sve do same završnice u kojoj na špici iznosi alternativni ishod “istinitog slučaja” koji je inspirisao nastanak ovog filma. Ta intervencija koja je ostvarena kroz natpis predstavlja najveći formalni iskorak u ovom filmu.

Đapićev rediteljski rukopis je u pojedinim scenama vrlo zreo ali ono što mu sasvim sigurno nedostaje jeste vođenje likova. U pojedinim fazama, nedostatke u vođenju likova nadoknađuje maštom ali u krajnjem zbiru to ipak nije dovoljno.

Međutim, ono što je sasvim sigurno jeste da je OSVETA donela autentičan senzbilitet u jugoslovenski film, i da spada među apartne naslove, uz rame sa KRALJEVSKOM ZAVRŠNICOM recimo.

* * 1/2 / * * * *