Nicolas Winding Refn nastavlja sa svojom srpskom režijom i u novom filmu ONLY GOD FORGIVES. Ako je DRIVE delovao kao holivudski debi Srđana Dragojevića onda ONLY GOD FORGIVES deluje kao internacionalni debi Srđana Spasojevića.
U ovom filmu Refn kombinuje žanrovsku pojednostavljenost filma DRIVE i portrebu da fetišizuje prirodu u društvo u kadru, i kad ima i kad nema Goslinga na sceni, uzimajući jedan petparački krimi zaplet i uzdižući ga na nivo metafizičke studije. U određenom smislu, ONLY GOD FORGIVES ima određenih auralnih sličnosti sa VALHALLA RISING, ali ti filmovi se ne mogu porediti i ovo je više nabrajanje polovnih delova koje je Refn ugradio u svoj novi rad.
Refn je novim filmom potvrdio svoju šminkersku poziciju i čini se da je vrlo brzo prokockao ne samo ono što je postigao filmom DRIVE već i mogućnost da njegov novi spoj sa Goslingom može biti potentan miks sa producente i publiku. Jedini istinski rezultat ONLY GOD FORGIVES je to što je eto dokazao da može da radi šta hoće, i da u te svrhe može povući i Goslinga, no to više deluje kao unutaresnafski potez nego kao nešto što ima ikakvog značaja za publiku i kritiku.
Osim možda malo na Miikea, Refn ne aludira previše na azijski film, iako se koristi tradicionalnim mitemama te kinematografije. Ipak, ONLY GOD FORGIVES je znatno dalje od azijskog filma nego DRIVE od američkog.
Samom činjenicom da na nivou puke bizarnosti nije prevazišao Miikea, kao što ni scenama "brutalnosti sa porukom" nije prevazišao Spasojevića, Refn je snimio jedan minoran film koji je sticajem okolnosti zbog uspeha DRIVEa prikazan široj publici nego što zaslužuje i po ambicijama i po kvalitetu.
* 1/2 / * * * *
U ovom filmu Refn kombinuje žanrovsku pojednostavljenost filma DRIVE i portrebu da fetišizuje prirodu u društvo u kadru, i kad ima i kad nema Goslinga na sceni, uzimajući jedan petparački krimi zaplet i uzdižući ga na nivo metafizičke studije. U određenom smislu, ONLY GOD FORGIVES ima određenih auralnih sličnosti sa VALHALLA RISING, ali ti filmovi se ne mogu porediti i ovo je više nabrajanje polovnih delova koje je Refn ugradio u svoj novi rad.
Refn je novim filmom potvrdio svoju šminkersku poziciju i čini se da je vrlo brzo prokockao ne samo ono što je postigao filmom DRIVE već i mogućnost da njegov novi spoj sa Goslingom može biti potentan miks sa producente i publiku. Jedini istinski rezultat ONLY GOD FORGIVES je to što je eto dokazao da može da radi šta hoće, i da u te svrhe može povući i Goslinga, no to više deluje kao unutaresnafski potez nego kao nešto što ima ikakvog značaja za publiku i kritiku.
Osim možda malo na Miikea, Refn ne aludira previše na azijski film, iako se koristi tradicionalnim mitemama te kinematografije. Ipak, ONLY GOD FORGIVES je znatno dalje od azijskog filma nego DRIVE od američkog.
Samom činjenicom da na nivou puke bizarnosti nije prevazišao Miikea, kao što ni scenama "brutalnosti sa porukom" nije prevazišao Spasojevića, Refn je snimio jedan minoran film koji je sticajem okolnosti zbog uspeha DRIVEa prikazan široj publici nego što zaslužuje i po ambicijama i po kvalitetu.
* 1/2 / * * * *
No comments:
Post a Comment