Reprizirao sam MURDER BY DECREE Boba Clarka. Na novo gledanje, dopao mi se manje nego na prvo, ali i dalje je reč o jednoj od najzanimljivijih ekranizacija Holmesa i svakako je reč o jednoj od prerada koje uzimaju u obzir duh vremena u kome se snima. Clarkov Holmes mi je na novo gledanje imao problem na nivou vođenja priče. Iako je na kraju sve jasno zahvaljujući razrešenju koje Holmes praktično ispriča, u jednom trenutku postaje ne samo konfuzno već i teško za praćenje, pa rekao bih čak i nezanimjivo jer je teško učestvovati u detektivskom zapletu koji je nejasan i pominjanju imena koja nisi zaista uspeo da identifikuješ.
Update u odnosu na tipičnog Holmesa pre svega ogleda se u tome što Clark dolazi iz Canucksploitation škole i u post-doyleovskom romanu pronalazi sasvim dovoljno toucheva koji mu omogućuju da tretira Holmesa kao deo jedne slasher priče sa znatnim uticajem conspiracy trilera, oslobođenog političkog prilaza pitanjima monarhije i sl. U tom smislu MURDER BY DECREE je preteča FROM HELL kao fikcionalni rad inspirasan poznatom teorijom prerano preminulog Stephena Knighta. Inače, koren mnogih savremenih stripova se može naći u filmovima baš iz šezdesetih i sadamdesetih, kao što je FROM HELL na tragu MURDER BY DECREE tako je Millarov WANTED potpuno prepisan Deardenov ASSASSINATION BUREAU. Doduše, Knightova teorija je bila do te mere popularna da se ne moraju povlačiti paralele između Moorevovog stripa i Clarkovog filma.
Isto tako, zanimljivo je da su sedamdesete donele tri možda i najzanimljivija Holmesa, a to su Wildeov PRIVATE LIFE, Rossovu ekranizaciju Meyerovog romana SEVEN-PER-CENT SOLUTION i MURDER BY DECREE. Svaka od njih se poigravala sa Doyleovim kanonom. To je svakako učinio i Ritchie u svom odličnom novom HOLMESu, ali ipak ne u toj meri. On je više apdejtovao celu stvar nego što se poigravao.
Iako je Clarkov Holmes jedan od boljih, Plummer i Mason, dva velika glumca ipak nisu među najboljim interpretatorima Holmesa i Watsona. Naravno, oni su iskusni profesionalci i sve je na nivou ali rekao bih da nisu doneli ništa naročito interesantno i novo svojim likovima.
Clarkove egzekucija je međutim vrlo efektna, glumačka podela je zaista All-Star i rekao bih da kad je eč o upotrebi subjektivnih planova i pokreta kamere, iako je prošlo tridesetak godina od ovog filma, MURDER BY DECREE možemo smatrati naslovom u kome se primenjuju moderna rešenja na priču iz epohe.
U svakom slučaju, Clark je dobro iskoristio slobodu koja proističe iz okolnosti u kojima nije, za razliku od Ritchijea, primoran da isporuči definitivnog Holmesa već jednu slobodnu varijaciju.
* * * / * * * *
Update u odnosu na tipičnog Holmesa pre svega ogleda se u tome što Clark dolazi iz Canucksploitation škole i u post-doyleovskom romanu pronalazi sasvim dovoljno toucheva koji mu omogućuju da tretira Holmesa kao deo jedne slasher priče sa znatnim uticajem conspiracy trilera, oslobođenog političkog prilaza pitanjima monarhije i sl. U tom smislu MURDER BY DECREE je preteča FROM HELL kao fikcionalni rad inspirasan poznatom teorijom prerano preminulog Stephena Knighta. Inače, koren mnogih savremenih stripova se može naći u filmovima baš iz šezdesetih i sadamdesetih, kao što je FROM HELL na tragu MURDER BY DECREE tako je Millarov WANTED potpuno prepisan Deardenov ASSASSINATION BUREAU. Doduše, Knightova teorija je bila do te mere popularna da se ne moraju povlačiti paralele između Moorevovog stripa i Clarkovog filma.
Isto tako, zanimljivo je da su sedamdesete donele tri možda i najzanimljivija Holmesa, a to su Wildeov PRIVATE LIFE, Rossovu ekranizaciju Meyerovog romana SEVEN-PER-CENT SOLUTION i MURDER BY DECREE. Svaka od njih se poigravala sa Doyleovim kanonom. To je svakako učinio i Ritchie u svom odličnom novom HOLMESu, ali ipak ne u toj meri. On je više apdejtovao celu stvar nego što se poigravao.
Iako je Clarkov Holmes jedan od boljih, Plummer i Mason, dva velika glumca ipak nisu među najboljim interpretatorima Holmesa i Watsona. Naravno, oni su iskusni profesionalci i sve je na nivou ali rekao bih da nisu doneli ništa naročito interesantno i novo svojim likovima.
Clarkove egzekucija je međutim vrlo efektna, glumačka podela je zaista All-Star i rekao bih da kad je eč o upotrebi subjektivnih planova i pokreta kamere, iako je prošlo tridesetak godina od ovog filma, MURDER BY DECREE možemo smatrati naslovom u kome se primenjuju moderna rešenja na priču iz epohe.
U svakom slučaju, Clark je dobro iskoristio slobodu koja proističe iz okolnosti u kojima nije, za razliku od Ritchijea, primoran da isporuči definitivnog Holmesa već jednu slobodnu varijaciju.
* * * / * * * *
No comments:
Post a Comment