MATER

MATER Jureta Pavlovića je film-blizanac SAMOM SAMCITOM Boba Jelčića. Oba su porodične melodrame sa art house rediteljskim konceptom u kom se kamera fokusira na protagonistu a montaža prevashodno označava protok vremena, i ne služi za stvaraja akcenata i pomeranje gledaočeve pažnje.

Samim tim, kreiranje krupnog plana mahom je vezano za kopču kamere i lika, u ovom slučaju to je Jasna, žena koja se iselila u Nemačku, i vratila se u Hrvatsku da brine o smrtno bolesnoj majci.

Daria Lorenci je briljantna u glavnoj ulozi i uspeva da se iznese sa teškim glumačkim zadatkom koji je okosnica samog filma. Pavlovićev scenario uspeva da se iznese sa delikatnom temom kojoj je teško prići bez ogromne sentimentalnosti, da ne kažem patetike, ali na kraju on uspeva da ga oformi tako što se identifikujemo sa glavnom junakinjom i osećamo njenu distancu koju je razvila prema zavičaju, pa i da preuzmemo njen ugao gledanja prema majčinoj situaciji.

U pojedinim situacijama, pored prepoznatljivih situacija Pavlović uspeva da napravi i neke duhovite detalje koji proističu iz situacije, recimo scena sa sveštenikom je maestralna.

Pavlović isto tako pored porodične traume koja je junakinju i poslala van zemlje dobro slika i opšti ambijent koji je napustila i ponovni susret sa njim, ponekad isprazne a ponekad sasvim neumesne susrete.

Pavlovićeva ekipa izuzetno posvećeno i vešto uspeva da isprati njegove zahteve. MATER je “mali film”, ali ima univerzalnu temu koja čini da komunicira sa mnogo širim gledalištem od uobičajenog art housea.

* * * / * * * *