UBICA NA ODSUSTVU Boška Boškovića iz 1965. godine je koprodukcija Bosna Filma i istočnonemačkog studija DEFA. Priča je smeštena na Sveti Stefan i tiče se ubistva među imućnim stranim turistima.
Iskusni islednik Inspektor Korać i njegov mlađi kolega Zoran Radić dolaze da istraže slučaj i shvataju da se iza ubistva krije veoma kompleksan slučaj lažnog identiteta i ucene jer je jedan od imunih stranaca odbegli nacistički zločinac.
Scenario su pisali reditelj Boško Bošković, naš poznati dramatičar Đorđe Lebović koji se naročito bavio temom Holokausta - i po čijem je komadu reditelj Bošković snimio film NEBESKI ODRED baš na tu temu - i istočnonemački sineasta Egon Gunther. Scenario je idejno veoma zanimljiv, sa nekim efektnim dijaloškim razmenama ali je strukturalno veoma simpplifikovan i bez razvijene paralelne radnje, sa dugim deonicama u kojima se bavi samo jednom grupom likova, usled čega ostavlja utisak formalnog nesklada i što je još problematičnije - daje protagonizam mnogim likovima pa na kraju nije jasno iz čije vizure posmatramo ovu priču.
Etički okvir priče je naizgled jasan - imamo inspektore koji istražuju slučaj, imamo odbeglog nacistu koji sada živi kao ugledni civil i ljude koji ga okružuju i imamo drugog niže rangiranog nacistu luzera koji ga ucenjuje saznanjima o njegovom identitetu. Tu postoje maltene tri etička nivoa, predstavnici zakona, zločinac i ucenjivač koji je na moralnoj lestvici još niži od zločinca, pa je u pogledu protagonizma likova moralo da se povede računa da se zločincu ne da preveliki prostor, a on ga kod Boškovića nažalost dobija.
Pojavljivanjem lika nekadašnjeg saradnika, a koji je moralno još korozivniji od zločinca a bez pojavljivanja žrtve u sličnom obimu i značaju lika, lik ucenjenog naciste ne ostavlja adekvatan utisak.
Glumačka podela je interesantna, Koraća igra Vjekoslav Afrić, Radića Slobodan Cica Perović a Nemce igraju istočnonemački i češki glumci i svaki lik govori na svom jeziku, dakle ne postoji neka treća lingua franca koja bi nosila ceo film.
Boškovićeva režija je arhaična ali korektna, sa atmosferičnom crno-belom fotografijom i razvijenim osećajem sa tenziju u pojedinim scenama duševnog rastrojstva iako u filmu klasične napetosti zapravo nema.
Bošković nije imao bogatu karijeru. Kasnije je sa Konradom Petzoldom, doajenom istočnonemačkog filma ko-režirao jedan vestern sa Gojkom Mitićem i time uzvratio na ovu saradnju.
* * 1/2 / * * * *
No comments:
Post a Comment