Pogledao sam KANDAGAR Andreja Kavuna. To je ruski akcioni triler po istinitoj prići posade jednog teretznog Il-76 koji su 1995. zarobili Talibani. Ovaj film se definitivno izdvaja iz mase hostage true story priča pre svega po tome što prikazuje Talibane znatno realističnije i zatočenje ruskih pilota prikazuje dosta ubedljivo. Ubedljivost pre svega proističe iz toga što zatočeništvo nije trilerski postavljeno, nije tako intenzivno već u svemu tome ima dosta haosa, javašluka, pa čak i svojevrsne simulacije normalnog života. Ovo je film koji dosta dobro prikazuje otmicu kao pokušaj da se izvuče neka istinska korist, da se uspostavi neka razmena što u većini hostage trilera, sa razlogom uglavnom biva konvertovano u suspense.
Ovde međutim, mi zapravo gledamo Talibane koji na manje-više razumne načine pokušavaju da uposle ruske pilote, gledamo diplomatsku akciju koja ima rezultate i otkriva da to nisu okolnosti bazirane na aktivnostima filmskih supervillaina već ljudi koji imaju određene idiosinkrazije ali su u suštini skloni tome da obave posao.
Kavunov stil pretenduje da bude moderan, sa kadrovima koji su na tragu CHILDREN OF MEN (ovo poređenje treba uzeti krajnje uslovno), i sa jednim osmišljenim vizuelnim konceptom za koji se čini da prevazilazi Kavunove moći te više deluje kao dobra ideja nego kao sigurna egzekucija. Mislim da bi ovaj film možda bio efektniji da je realizovan "ruskije" a pod tim pritom ne smatram na bazioranje režije na širokoj ruskoj duši,već pre na tehnikama kojima su ranije sigurno ovladali. Ovakav pokušaj modernizacije otkriva da u nekim aspektima veština a u nekinm verovatno i budžet nisu sve to ispratili.
Pa ipak, uprkos tome, za KANDAGAR se ne može reći da među evropskim simulacijama Holivuda zauzima sasvim solidno mesto, i da se lako može porediti sa vrhunskim primerima američke televizije što nije uopšte degradacija.
Iako je Holivud u znatnoj meri dosta već eksploatisao temu talaca, KANDAGAR ima šta da doda kanonu filmova na ovu temu pre svega zahvaljujući svom odnosu prema "negativcima" i to paradoksalno ne zbog svog svog naročito "razvijenog odnosa" prema njihovim karakterima već zbog svog smirenog odnosa prema njihovoj praksi.
* * * / * * * *
Ovde međutim, mi zapravo gledamo Talibane koji na manje-više razumne načine pokušavaju da uposle ruske pilote, gledamo diplomatsku akciju koja ima rezultate i otkriva da to nisu okolnosti bazirane na aktivnostima filmskih supervillaina već ljudi koji imaju određene idiosinkrazije ali su u suštini skloni tome da obave posao.
Kavunov stil pretenduje da bude moderan, sa kadrovima koji su na tragu CHILDREN OF MEN (ovo poređenje treba uzeti krajnje uslovno), i sa jednim osmišljenim vizuelnim konceptom za koji se čini da prevazilazi Kavunove moći te više deluje kao dobra ideja nego kao sigurna egzekucija. Mislim da bi ovaj film možda bio efektniji da je realizovan "ruskije" a pod tim pritom ne smatram na bazioranje režije na širokoj ruskoj duši,već pre na tehnikama kojima su ranije sigurno ovladali. Ovakav pokušaj modernizacije otkriva da u nekim aspektima veština a u nekinm verovatno i budžet nisu sve to ispratili.
Pa ipak, uprkos tome, za KANDAGAR se ne može reći da među evropskim simulacijama Holivuda zauzima sasvim solidno mesto, i da se lako može porediti sa vrhunskim primerima američke televizije što nije uopšte degradacija.
Iako je Holivud u znatnoj meri dosta već eksploatisao temu talaca, KANDAGAR ima šta da doda kanonu filmova na ovu temu pre svega zahvaljujući svom odnosu prema "negativcima" i to paradoksalno ne zbog svog svog naročito "razvijenog odnosa" prema njihovim karakterima već zbog svog smirenog odnosa prema njihovoj praksi.
* * * / * * * *
No comments:
Post a Comment