Pogledao sam CURE Andree Štake, hrvatsko-švajcarske rediteljke koja radi na potezu ex-SFRJ - Švajcarska. Ovaj film je bio na festivalu u Lokarnu koji važi za meritorno selektiran festival ali izgleda kao jedan od onih vintage groznih regionalnih filmova, kao hrvatski ili bosanski film iz nekog košmara.
Štaki se ne može prebaciti da koketira sa bilo kojim trendom jer je njen film toliko diletantski postavljen da u njemu nema ni arta ni žanra, ni festivalskog podilaženja i plašim se da se u Lokarnu našao samo zato što su se Švajcarci obradovali da nekog njihovog državljanina uopšte zanima da snima film.
Mirjana Karanović je posebna poslastica u ovom filmu gde dubrovačku babu igra kao bosansku, a Leon Lučev je tu samo usputni pečat regonalne koprodukcije. Film inače govori o dve devojčice koje možda jesu a možda i nisu imale neku lezbijsku simpatiju ili su samo htele da malo eksperimentišu sa svojom seksualnošću koje se prilikom jednog izleta posvađaju i jedna gurne drugu sa litice. Onda ova koja je pala sa litice počne da se pojavljuje kao prikaza i nastavlja da prati glavnu junakinju koja nastavlja dalje sa svojim aktivnostima blago obeležena ovom traumom.
CURE je film koji bih preporučio samo onima kojima nedostaje ugođaj gledanja jednog istinski groznog ex-jugoslovenskog filma. Film je inače smešten u period godinu dana posle tzv. opsade Dubrovnika tako da ima nekoliko detalja za hroničare antisprskog filma ali daleko manje nego što bi se očekivalo. Štaka čak ni to ne ume da napravi kako treba.
No comments:
Post a Comment