Thursday, November 26, 2015

CODE RED

Pogledao sam CODE RED Valerija Mileva, film koji bismo mogli ukratko opisati kao bgarsku ZONU MRTVIH. Ovo je film u kome je Milev spojio već osvojeni know how DTV filmova snimanih u Bugarskoj sa svojim rediteljskim ambicijama i snimio DTV film koji je s jedne strane konvencionalan u pogledu budžeta i žanrovske (ne)inventivnosti, ali sa druge strane ipak ima niz elemenata po kojima se razlikuje. Za početak, ovo nije star-driven DTV film, u njemu ima američkuh glumaca koji nemaju velika imena čak ni u DTV okvirima. Ceo film je sniman na engleskom, engleski je lingua franca ovog filma, i samo jedan lik je ekstremno nemotivisano Amerikanka, a to je lekarka koja prisustvuje prvim događajima zombifikacije građana, usled curenja bojnog otrova.

CODE RED praktično ima istu priču kao ZONA MRTVIH, s tim što je ovog puta reč o sovjetskom otrovu iz vremena bitke za Staljingrad koji se detonira u jednom bugarskom vojnom skladištu. Nastupa opšti pomor, lom i pokolj sa obiljem niskobudžetnog ali energično snimljenog mayhema.

Uvod sa nacistima u Staljingradu je prilično simpatičan sa duhovitim splatter momentima. Stvari kasnije gube na duhovitosti što je šteta, a film ima i nekih rukavaca u priči koji su prilično slepo crevo.

Ipak, ukupno uzev, vidno je atmosferičniji od DTV većine, jednim delom i zato što se film dešava tamo gde je snimljen - u Bugarskoj. Zanimljivo je da je Bugarska koju Milev prikazuje prilično mračno mesto i u pogledu tog tranzicionog pakla čak i malo retro. Film je iz 2013. godine ali je atmosfera bugarske sadašnjice vrlo 90s, kao da je tek počela tranzicija.

Najvredniji deo pored nekoliko inspirisanih akcionih scena jesu sive betonske zgrade, tmurno nebo i obilje sovjetske vojne mašinerije korišćene u snimanju. Slično ZONI MRTVIH i CODE RED se samo poštapa zemljom u kojoj je snimljen da bi se palsirao na English-speaking tržištu. Iako film ima nešto manje domete od ocene koju mu dajem, zaslužuje malo veću ocenu utoliko što dolazi iz kinematografije koja ima vrlo slabu tradiciju, ali ima ljude kao što je recimo DP Emil Topuzov koji su uspeli da “ispeku” zanat i prenesu deo know howa američkih ekipa i u svoj film. Šteta je što nažalost to znanje nije preneto iz DTVa u nešto što nije DTV ali i reprodukcija DTV sa matrice sa lokalnim pečatom nije loša za promenu.

 * * 1/2 / * * * *

No comments:

Post a Comment