MIMI

MIMI Darijana Pejovskog je veoma zanimljiv spoj psihološke studije i trilera koja u makedonskom miljeu uspeva da kanališe kako francuske majstore tako u nekim fazama i Verhoevena iz građanske faze i naslova kao što je ELLE.

Međutim, osnov filma je uloga Natalije Teodosijevske i ona ovde preuzima zadatak koji poslednjih godina često recimo obavlja Mary Elizabeth Winstead gde gradeći glavni ženski lik postepeno izgradi složen i ubedljiv karakter koji pokreće sve ostalo u delu i otvara pitanje može li ostatak filma da je isprati.

U filmu MIMI se dešava upravo to. Ona dominira filmom jer joj je to zadatak, ona je osnov ove priče i svega u njoj, ali na svu sreću ostali glumci, pripovedanje i produkcioni dizajn uspevaju da je isprate iako to nije lako.

Naslovna junakinja je studentkinja u Skoplju koja je posle traumatičnog događaja došla u veliki grad i kroz prijateljstvo sa uspelom drugaricom kreće da razvija fiksaciju njenim životom a naročito činjenicom da je majka, i sve to do tačke da razvija simptome lažne trudnoće, baš u fazi kada se ovoj brak raspada i otvara se prostor za nju.

Pejovski je bio svestan siline igra Natalije Teodosijevske i pušta joj da bude osnovni izraz filma, ali isto tako uspešno aranžira sve ostale elemente oko nje, čineći da Skoplje ovde bude i dalje glavni grad Makedonije ali i lokacija koja je prijatna koliko i bilo koja zapadnoevropska, da glumci svi mogu da odigraju ono što treba u odnosu na njenu izvedbu, i da je intervencijama u priči ne omete previše, iako nam neumitno mora razbiti iluziju.

MIMI je jedan od najupečatljivijih filmova nastalih na prostoru bivše SFRJ u proteklih nekoliko godina. Nadam se da ćete imati priliku da ga vidite.

* * * / * * * *