Pogledao sam BLACKTHORN, novi rediteljski rad Amenabarovog scenariste Mateo Gila. Gil je od početka meni delovao kao vrlo zanimljiva pojava i ako izuzmemo zaista neverovatan uticaj ABRE LOS OJOS, mislim da Gilov NADIE CONOSCE A NADIE i danas stoji kao jedan od najzanimljivijih reprezenata španske žanrovske scene u tom istorijskom trenutku. Gil je u međuvremenu počeo i da režira i BLACKTHORN je jedan pikantan vestern, šmekerski urađen sa Sam Shepardom, ilinojskim Žikom Kišobrancem, u glavnoj ulozi.
Shepard igra Butch Cassidyja, pod pretpostavkom da Butch i Sundance nisu ubijeni od strane bolivijske vojske već da su preživeli masakr. Sada, već star i zaboravljen, on odlučuje da se vrati u Ameriku i poseti Sundanceovog sina, proisteklog iz svojevrsnog ljubavnog trougla u kome se Butch i Sundance živeli.
Na tom putu, Butch sreće novog odmetnika i pljačkaša koji u sve uvodi svojevrsni politički, naizgled robinhudovski motiv, i sa njim razvija prijateljstvo, proučavajući zašto bi mogli ali i zašto nikada ne bi mogli da se zbliže.
Pored "sina", na tom putu Butch susreće i svog progonitelja, koji je u međuvremenu propao jureći ga a sada više ni ne zna šta da radi kada ga ulovi jer Butch na slobodi ostaje jedini smisao njegovog života.
Gil sve ovo obogaćuje jednom vrlo suptilnom ali čitljivom thirdworldističkom dimenzijom - njegovi junaci su sada deo jednog specifičnog bolivijskog ambijenta u kome se susreću američki odmetnici, anglosaksonski kapitalisti, španski osvajači, i domaći narod koji je eskploatisan koliko i njegova zemlja ali je raspoložen da neke od tih stvari menja. Stoga, BLACKTHORN se završava prilično optimistički i mislim da je to vrlo namerna posveta otporu imperijalizmu koji Bolivija upravo sada pruža.
Sa multitalentovanim Shepardom u ulozi mladog razbojnika sparinguje Eduardo Noriega, vrhunski glumac koji je ovde dobio ulogu koja mu odgovara. Gilov rediteljski postupak je sveden, nekada su se tako radili vesterni (doduše sa više akcije) a danas to dobija gotovo arty dimenziju. Pa ipak, BLACKTHORN se vrlo dobro uklapa i zauzima zapaženo mesto među "ozbiljnim" vesternima koji su snimani poslednjih godina i pokušavali da prepletu istoriju i žanrovski ugođaj.
Gilovi junaci istovremeno jesu i apatridi i filmski revolveraši, ali kada filmski revolveraši više nisu legitiman repertoarski koncept, on nalazi pravi balans sa istorijom kako političkom tako i ličnom. Uprkos potencijalu za crossover u art house, BLACKTHORN ipak nije podjednako zanimljiv publici koja nije barem u grubim crtama zainteresovana za milje, koja ne razume da ispod reke Rio Grande odmetnike čeka spas.
* * * / * * * *
Shepard igra Butch Cassidyja, pod pretpostavkom da Butch i Sundance nisu ubijeni od strane bolivijske vojske već da su preživeli masakr. Sada, već star i zaboravljen, on odlučuje da se vrati u Ameriku i poseti Sundanceovog sina, proisteklog iz svojevrsnog ljubavnog trougla u kome se Butch i Sundance živeli.
Na tom putu, Butch sreće novog odmetnika i pljačkaša koji u sve uvodi svojevrsni politički, naizgled robinhudovski motiv, i sa njim razvija prijateljstvo, proučavajući zašto bi mogli ali i zašto nikada ne bi mogli da se zbliže.
Pored "sina", na tom putu Butch susreće i svog progonitelja, koji je u međuvremenu propao jureći ga a sada više ni ne zna šta da radi kada ga ulovi jer Butch na slobodi ostaje jedini smisao njegovog života.
Gil sve ovo obogaćuje jednom vrlo suptilnom ali čitljivom thirdworldističkom dimenzijom - njegovi junaci su sada deo jednog specifičnog bolivijskog ambijenta u kome se susreću američki odmetnici, anglosaksonski kapitalisti, španski osvajači, i domaći narod koji je eskploatisan koliko i njegova zemlja ali je raspoložen da neke od tih stvari menja. Stoga, BLACKTHORN se završava prilično optimistički i mislim da je to vrlo namerna posveta otporu imperijalizmu koji Bolivija upravo sada pruža.
Sa multitalentovanim Shepardom u ulozi mladog razbojnika sparinguje Eduardo Noriega, vrhunski glumac koji je ovde dobio ulogu koja mu odgovara. Gilov rediteljski postupak je sveden, nekada su se tako radili vesterni (doduše sa više akcije) a danas to dobija gotovo arty dimenziju. Pa ipak, BLACKTHORN se vrlo dobro uklapa i zauzima zapaženo mesto među "ozbiljnim" vesternima koji su snimani poslednjih godina i pokušavali da prepletu istoriju i žanrovski ugođaj.
Gilovi junaci istovremeno jesu i apatridi i filmski revolveraši, ali kada filmski revolveraši više nisu legitiman repertoarski koncept, on nalazi pravi balans sa istorijom kako političkom tako i ličnom. Uprkos potencijalu za crossover u art house, BLACKTHORN ipak nije podjednako zanimljiv publici koja nije barem u grubim crtama zainteresovana za milje, koja ne razume da ispod reke Rio Grande odmetnike čeka spas.
* * * / * * * *
No comments:
Post a Comment