Pogledao sam BISER BOJANE Milana Karadžića, krimi komediju u kojoj na bioskopskom platnu debituje jedan od najproduktivnijih televizijskih scenarista i pozorišnih pisaca mlađe generacije Vladimir Đurđević. Koliko god Karadžići bili poistovećivani sa Stevanom Koprivicom, u suštini oni su poslednjih nekoliko godina radili i sa nekoliko novih scenarista kao što su Danica Pajović i Vladimir Đurđević kao i sa jednim od klasika crnogorskog narodnog humora Mijom Karadžićem. Isto tako u pogledu svog bioskopskog outputa bili su dosta raznovrsni - prvi film PROMENI ME bio je urbana komedija o krizi srednjih godina, GORČILO je bio retro narodna komedija a BISER BOJANE je kombinacija romantične i krimi komedije.
Pojedini kritičari vide filmove koje Karadžići u poslednje vreme rade kao odjek MALOG BUDA pre svega čiji je uspeh umnogome napravio revival humora sa Crnogorcima a BISER BOJANE je zbilja u mnogim detaljima sličan u pogledu postavke situacija. Ono što je suštinska razlika jeste opšta rasplinutost BISERA BOJANE u dramaturškom, rediteljskom i glumačkom pogledu. Sve traje više nego što treba, ima zapleta više nego što treba, istopvremeno je i komplikovanije i jednostavnije nego što treba.
Glavni problem ostaje filmski jezik kojim se Milan Karadžić koristi i koji je rudimentaran čak i u aspektima poput glume i mizanscena kojim bi on kao pozorišni reditelj trebalo da vlada. Uprkos tome što kombinuje urbano i ruralno, BISER BOJANE nimalo ne uspeva da dostigne tehnički nivo vrhunskog srpskog ili regionalnog mejnstrima. pa onda i one situacije u kojima Karadžić sa svojom ekipom uspeva da "napipa" nerv publike i proda ono zbopg čega su uspešni, ostaju udavljeni u masi viškova i neveština.
Međutim, moraću da verujem svedocima koji su imali prilike da piogledaju ZONU ZAMFIROVU 2 i SANTA MARIA DELLA SALUTE, da je BISER BOJANE u ovoj "žetvi" lokalnih blokbastera daleko najkompletniji film. Meni s druge strane, deluje ubedljivije od STADA, uprkos nedostacima.
Činjenica da BISER BOJANE može da ima sve te nedostatke i opet bude jači film od drugih na repertoaru dovoljno govori o tome kako se srpski komercijalni film sporo reformiše i približava standardima.
Pojedini kritičari vide filmove koje Karadžići u poslednje vreme rade kao odjek MALOG BUDA pre svega čiji je uspeh umnogome napravio revival humora sa Crnogorcima a BISER BOJANE je zbilja u mnogim detaljima sličan u pogledu postavke situacija. Ono što je suštinska razlika jeste opšta rasplinutost BISERA BOJANE u dramaturškom, rediteljskom i glumačkom pogledu. Sve traje više nego što treba, ima zapleta više nego što treba, istopvremeno je i komplikovanije i jednostavnije nego što treba.
Glavni problem ostaje filmski jezik kojim se Milan Karadžić koristi i koji je rudimentaran čak i u aspektima poput glume i mizanscena kojim bi on kao pozorišni reditelj trebalo da vlada. Uprkos tome što kombinuje urbano i ruralno, BISER BOJANE nimalo ne uspeva da dostigne tehnički nivo vrhunskog srpskog ili regionalnog mejnstrima. pa onda i one situacije u kojima Karadžić sa svojom ekipom uspeva da "napipa" nerv publike i proda ono zbopg čega su uspešni, ostaju udavljeni u masi viškova i neveština.
Međutim, moraću da verujem svedocima koji su imali prilike da piogledaju ZONU ZAMFIROVU 2 i SANTA MARIA DELLA SALUTE, da je BISER BOJANE u ovoj "žetvi" lokalnih blokbastera daleko najkompletniji film. Meni s druge strane, deluje ubedljivije od STADA, uprkos nedostacima.
Činjenica da BISER BOJANE može da ima sve te nedostatke i opet bude jači film od drugih na repertoaru dovoljno govori o tome kako se srpski komercijalni film sporo reformiše i približava standardima.
No comments:
Post a Comment